De ‘klaaglijn’ opent met een man die al tien dagen *geniet* van de Radio 1 Sportzomer.
Wat een geweldig programma. Kan het niet altijd zo zijn?
Dit blijkt Tom van ‘t Hek uit het hart gegrepen.
Dus: blijf het zeggen, lieve beller.
Dan: een jongetje van 12. Dat het programma ook al zo leuk vindt.
Fijn! Reageert Van ‘t Hek van de ‘klaaglijn’. Want dat is wat we willen: jonge luisteraars.
Ik luister ook al tien dagen.
In afnemende mate.
De eerste dag met de sporthelden was de allerbeste uitzending.
Omdat de gasten iets hadden te melden. En misschien ook omdat de presentatoren toen op het puntje van hun felbegeerde stoel zaten.
Daarna ging het bergaf.
Het ergst vind ik niet het oeverloos gezwam over het Nederlands elftal en de verre familieleden, ooit bekenden en leraren van de jongens met wie we per se kennis moesten maken. En ook niet de speculerende voorspellers.
Het ergst vind ik het uitgesponnen gebabbel over non-nieuws dat uit de mottenballen wordt gesleurd omdat er immers ‘nieuws’ moet zijn maar niet te moeilijk en niet te *snel* want dan flitst het non-onderwerp er rap doorheen en moet er *nog* een flut-item worden bedacht.
Hoe is het toch met Mauro? Goed? O, fijn dan.
En Ellen ten Damme? Heeft die het een beetje naar haar zin in Duitsland? Jazeker. Ook al fijn.
Ik luister steeds minder.
Eigenlijk zap ik er alleen nog maar in. Het *kan* dus zijn dat ik de juweeltjes mis.
Maar wanneer ik luister hoor ik lange gesprekken met meest oninteressante gasten en presentatoren die in grote lijnen ook gaan voor het makkelijke babbel-en-klets-gesprek.
Als Radio 1 op deze manier wil uittesten of de luisteraars programma’s die je aan het denken zetten zoals Dit Is De Dag willen inruilen voor verbale muzak, dan vink ik bij deze aan dat ik in het vervolg alleen nog zal luisteren naar het Radio 1 Journaal en Vroege Vogels.
Waar de zendercoordinator niet van wakker zal liggen, want mij wil Radio 1 al vele jaren inruilen voor jongeren die meer gaan voor de vlotte niet te diepgaande hap.
