De Koude Kalkoen

Tros Nieuwsshow/MAX Nieuwsweekend

Vrolijk

door Reageer

Nieuwslezer Gert Klück breekt in bij de TROS Nieuwsshow (waar Mieke van der Weij net met ons heeft gedeeld dat ze “ook wel eens geblowed heeft”): het vliegtuig met de Poolse president is neergestort.
“Umbrella!” wordt direct aansluitend gedraaid wat een hartstikke leuk hartstikke vrolijk plaatje is.
Raar, denk ik. Maar mogelijk stond exact op dat tijdstip die plaat al ingepland en hadden ze niet direct door hoe weinig passend het was.

Dan is de plaat klaar en wordt afgekondigd en gaan MvdW en Peter de Bie even opgewekt door over punk.
Vanwege die van de week overleden Malcolm McLaren.
Geen woord over de crash.
Hoezo TROS ‘Nieuws’show?

Kom hier!

door 1 Reactie

85.000 namen van katten en honden onderzocht naamkundige Gerrit Bloothooft (met twee assistentes). Zodat we nu weten welke namen we onze lievelingen tegenwoordig geven.
Honden, veronderstelt de onderzoeker in de TROS Nieuwsshow, krijgen korte namen omdat je ze moet commanderen: “Max! Rex! Kom hier!” Terwijl katten meestal zóek zijn dus die moet je kunnen roepen: “Teeeeesssa, Laaaaarra….” Met een hoge luide 1e lettergreep en een 2e wat lager en zachter.

Dat veel hondennamen beginnen met een B verklaart Bloothooft (zelf ook met een B) door de associatie met blaffen: Boemer, Binkie. Bij kattennamen laten we ons, denkt hij, inspireren door miauw dus: Minoes, Minet.
Stiekem noemen we de diertjes natuurlijk ánders. “Gebakkie” bv of “ Pinkelponkie”, “Troelemoes”, “Woeleboelie”. Bloothooft: “Pure poëzie.”

Waarom we sommige namen zowel voor kinderen als voor dieren gebruiken en andere niet – geen idee. Wat de trends zijn en waaróm – heeft-ie niet naar gekeken.
Leuk! Vervolgonderzoek! roepen presentatoren Peter de Bie en Mieke van der Weij. Het zit er niet in. “Het was gewoon een leuk dingetje,” zegt de onderzoeker. En de studenten hebben er veel van geleerd over methodologie.

Dit is Sammie (met mus). Soms noem ik hem SamBam. Niet erg poëtisch helaas.

Zonder visie van de overheid worden we nooit 100

door 1 Reactie

Mannen kunnen nu al 83 worden en vrouwen 88. Abstracte cijfers die nóg afstracter kunnen: wie d’r best doet wordt tzt hónderd. “Wie zou dat willen” zegt Peter de Bie die het zo te horen niet wil. Mensen zát, verzekert hem hoogleraar gezondheidszorg Ivan Wolffers.
En hoogopgeleiden die zichzelf regelmatig naar de sportschool slepen kan dat nog lukken ook, terwijl zich met kroketten volproppende laagopgeleiden op jeugdiger leeftijd het loodje leggen.

Dús ligt daar, vindt Wolffers, een taak voor de overheid. Hij schildert steden die niet geschikt zijn om als kind in te spelen. Hij onthult dat een 11-jarige al 10.000 commercials over eten heeft zien passeren. Hij weet zeker dat kids als een Pavlov-hond reageren op de McDonaldsboog.
Ik geloof ‘m. En ik denk ook dat de goedbedoelde campagnes niet hebben geholpen. Of de overheid een taak heeft ons gezond en oud te maken? Daar ben ik minder zeker van maar misschien denk ik net als Peter de Bie (“is dat niet de allerindividueelste beslissing?” ongezond eten en niet-bewegen dus) te simpel.

Wolffers verwijt de overheid dat die “toeschouwer is geworden” en geen visie heeft en vindt dat de overheid die visie moet ontwikkelen.
Wat voor visie, zou ik hem als Peter de Bie en Mieke van der Weij nu willen vragen. Geef eens een voorzet. Schilder een schets.
Maar de presentatoren laten Wolffers nóg eens pijlen werpen richting visieloze overheid en bedanken hem hartelijk om door te gaan met de kernwapens en de koopgoot. Ook leuk.

Gevallen voor Arie Storm

door Reageer

Zoals iedereen die zelf past her prime is was ik verontwaardigd toen de ouwe knorrepot (“dat weet jij toch óók, Mieke”) Martin Ros werd gedumpt door de Tros Nieuwsshow omdat zijn houdbaarheid was verstreken.
Intussen ben ik volledig gevallen voor licht stotterende altijd opgewekte en enthousiaste Arie Storm, al val ik niet altijd voor zijn keuze in boeken.

Vandaag zit ik Het Grote Willem Frederik Hermans Boek dus *uit* maar veer op bij Een jongen met vier benen over een pedofiele relatie en ongemak en grijze gebieden. Wanneer Storm een fragment heeft voorgelezen denk ik: dat boek moet ik hebben.
Vérder naar Isaac Newton en het ware weten wat me niks lijkt tot Arie Storm me vertelt dat de schrijver Floris Cohen (ja, broer ván) telkens wanneer het voor alfa’s abacadabra wordt zegt: hier mag je overslaan en op blz. x weer verder gaan. Er zit ook nog iets in over dat je alles kunt weten/begrijpen. Waarna ik óók nog word gewezen op Zo begint iedere ziener dat een inleiding in de filosofie is via jeugdherinneringen met als conclusie dat je juist niets kunt weten/begrijpen.

“Ben ik er nu doorheen” vraagt de recensent aan de tegen té gedreven boekbesprekers altijd strenge Mieke van der Weij. “Ja, erg, hè” zegt die maar de kwart minuut die hem nog rest grijpt Storm aan om ons ook nog te wijzen op een roman over het leven van Newton: “Een van de beste boeken ooit verschenen.”
John Banville. The Newton Letter.
Dat was een kwartiertje Arie Storm en ik ben helemaal opgewonden en blij en wil al die boeken (behalve Hermans) direct lezen.
Wat moet het geweldig zijn om dat effect op luisteraars te hebben.