De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

Genieten van Lucella Carasso

door Reageer

Tim Overdiek is in Londen.
Omdat de NOS denkt dat we geen se-con-de willen missen van HET huwelijk.
Pikant: Colette van Nunen bij de bussen met Nederlanders die vandaag richting Engeland gaan om te zwelgen in royalty. De belangstelling blijkt gering. Er zijn meer journalisten dan liefhebbers. En de man die zij voor de microfoon haalt zegt op de suggestieve vraag dat hij van zijn vrouw mee moet: “Zeker in het AD gelezen.” Want de paar Engelandreizigers worden gemolken en nog meer gemolken.

Intussen geniet ik van Lucella Carasso in haar eentje.
Serieuze gesprekken, vlotte gesprekken, moeilijke gesprekken, gezellige gesprekken, verhelderende gesprekken. Meepraten over voetbal (zou dat een eis zijn voor Radio 1 Journaal-presentatoren?).
Alles rap-rap elkaar opvolgend al heb ik de indruk dat een enkel gesprek vantevoren is opgenomen. Niet erg.

Twee uur fijne radio.
Scherp, snel, invoelend, aanvoelend, geestig.
Ik weet niet of ik 72 uur met haar opgesloten zou willen zitten maar haar vier dagen per week alleen de avond horen presenteren: dolgraag.

TomTom verkoopt onze gegevens aan de politie

door Reageer

TomTom verkoopt onze gegevens aan de politie die zo weet waar we te hard rijden en daar zetten ze dan flitspalen neer. Het AD heeft het ontdekt en Marcel Oosten en Lara Rense leggen Taco Titulaer van TomTom het vuur na aan de schenen.
Leg het maar eens rustig uit, begint Marcel. Waarna Titulaer vertelt over ‘anoniem’ en ‘delen’ opdat ze zo beter de klanten (ons dus) kunnen informeren over waar we files kunnen verwachten op welk moment.

“Dat is *hartstikke fijn*” neemt Lara over. Maar TomTom verkoopt de informatie via derden aan de politie “zodat wij als gebruikers meewerken aan onze eigen pakkans en *dat is dan weer niet zo fijn*.”
Titulaer slaat een zijweg in over dat als zo blijkt dat ergens structureel te langzaam wordt gelegen de politie de weg kan aanpassen en als er structureel te hard wordt gereden ze bv (!) de snelheidlimiet daar kunnen verhogen.

LR: “Ik snap dat u dit recht wil praten, maar dan moet u het wel duidelijker vermelden in uw voorwaarden.” Daar blijkt nl iets vaags te staan over ‘doeleinden’. Maar we kúnnen als we aankoppelen om onze TomTom te updaten aanvinken dat we niet willen ‘delen’, zegt Titulaer.
MO: “Kunt u buiten die handel?” Eigenlijk niet.
MO: “Nou, hartelijk dank voor uw uitleg. We zullen eraan denken als we uw produkten gebruiken.”

Mooi staaltje draaiende woordvoerder tackelen met z’n tweeën.

Sfeer als saus

door Reageer

Aandacht voor een ‘vergeten ramp’.
Zeventig jaar geleden verging het Nederlandse koopvaardijschip de SS Slamat. Vandaag is een herdenking op initiatief van o.a. Frans Luidinga, zoon van de kapitein en toen zeven jaar.

Jessica van Spengen maakt een mooi interview. Ze plakt er een paar kwoots in van de enige (nu zwaar bejaarde) man die de ramp overleefde. Ook al prachtig.

Maar wat me stoort. De ‘sfeer’ die als een nare saus over het geheel is gegoten.
Sfeer in de vorm van een mondharmonica die een weemoedig zeemans(?)lied speelt.
Nadrukkelijk aanwezig in het begin, dan vervangen -vermoed ik- door gerinkel van kopjes. En dan op het eind: daar is-ie weer. Steeds harder. We sluiten ermee af.

‘Sfeer’. Hoor ik vaker in dit soort reportages.
Zeer zelden voegt het iets toe.

Echte sfeer is er zonder dat je het doorhebt.
Zodra je wordt afgeleid door de sturende geluiden, of het nou muziekjes zijn of iets anders, schiet de sfeer het doel voorbij.

Brand

door Reageer

Brand in een natuurgebied.
Niks erg, zeggen sommigen. Wel goed zelfs.
Een unieke manier om de vegetatie zich te laten vernieuwen.

Wat wel of niet waar kan zijn (of zowel wel als niet).
Maar als honderd hectare affikt in het Fochteloërveen gaat het niet alleen om de plantjes.
Er zijn bijzondere dieren. Die niet kunnen wegvluchten. Zoals de adder, de ringslang en de gladde slang. Die glibberen niet rap weg voor het vuur. Net zo min als het veenhooibeestje.
En dan heb ik het nog niet over de ‘gewone’ soorten als konijnen en hazen en eekhoorns.

De media zoemen in op de drie paren kraanvogels die hier en nergens anders in Nederland broeden.
Of beter: broedden. Want als hun nesten al niet in vlammen zijn opgegaan zullen ze die door alle rook en neergeplensde waterzakken en het ‘gedoe’ nu vast hebben verlaten, vermoedt boswachter Alje Zandt.

Joris van de Kerkhof praat ons bij. Over brandweerauto’s en helikopters en gierwagens en “mensen met slippers en korte broek en shirtjes zonder mouwen die toekijken”.
Tim Overdiek belt met de commandant van de helikopters, Roel Cuppes. Die hem o.a. vertelt dat de helikopters water binnensleuren uit waters die niet te diep mogen zijn (waarom niet?).

En ik weet dat ik een ongelooflijke softie ben mbt dieren maar dan denk ik: dat water.
Hoe groot is de kans dat daar net een moedereend met haar pullen op dobbert en dat er vissen in zwemmen net onder het oppervlak?
Hups! Opgeslokt in de rubberen zak en dan plens! gedumpt op de vuurzee.

Genieten van de overwinning en de presentator

door Reageer

Vanochtend is het ‘vrij’ voor de vaste duopresentatoren.
Zodat ik blij verrast ben dat Lucella Carasso vanmiddag wél het Radio 1 Journaal (mee)presenteert.

Het is even wachten op een echt Lucella-geprekje maar vlak voor het eind, daar is het dan.
Aan de lijn Michel Butter die de marathon van Utrecht heeft gewonnen. Waar zoveel over te doen was: dat ze het geld aan Nederlanders wouen geven om de Kenianen die alles plegen te winnen te weren.

“Hoe vond u het” vraagt Lucella Carasso.
Butter is blij. Z’n eerste marathon en meteen winnen. Maandenlange voorbereiding. Hard getraind.
“Er zat wel een Keniaan vlak achter u” houdt de presentator hem voor. Zou die het “hebben laten lopen” omdat-ie geen prijzengeld kreeg?
Heeft Butter misschien op 1 km voor de finish nog een deal met hem gemaakt. Iets als ‘samen delen’?

Lucella Carasso meent het niet en de winnaar weet dat ook wel maar het gaat nu soepel over op: “U bent sporteconoom. Wat vond u van de discussie over het prijzengeld?”
Niet mee bezig gehouden. Zegt Butter. Want een sportman móet egoïstisch zijn en alleen op zichzelf gericht en dit soort discussies zijn in de voorbereiding op z’n topprestatie ballast.

Dat accepteert Lucella Carasso. Maar (vriendelijk-zakelijk): nu is de wedstrijd voorbij – kan dit een impuls geven aan de Nederlandse atletiek?
Butter weigert een krimp te geven en dat vind ik dan zo leuk aan Lucella: het betreft hier niet een politicus die een oorlog is begonnen en die dus *vuur* aan de schenen *moet* – daarom laat ze het erbij.
En wenst de winnaar: “Geniet ervan en ook van dat mooie prijzengeld.”

Ik ben dol op Lucella Carasso.
En wie nu denkt: ja, dat zei je al een aantal keren.. deze presentator kan niet genoeg worden geprezen.