Radio 1 Journaal
Twitteren met de dokter
Een twitterkliniek.
“In 140 tekens- wat is dat?”
Tim Overdiek begint leuk.
“De zorg vertrouwd maken met sociale media,” antwoordt Renate Wijma van het Martiniziekenhuis. Dat is binnen de 140 tekens maar veel zegt het nog niet.
Toelichting: patiënten weten hoe ze moeten twitteren en dat moet nu toegepast in de zorg.
Je ligt in het ziekenhuis en je bent ontevreden over je dokter en dat twitter je dan, veronderstelt de presentator.
Nee: je ligt in het ziekenhuis en ontvangt uitslagen van testen in een DM.
TO: “ Kúnnen artsen wel twitteren?”
“Wel degelijk!” roept Renate Wijma uit. Ze heeft veel artsen *getraind* en die waren enthousiast. Maar ze zijn nog “terughoudend” want: “wat gaat het betekenen op juridisch gebied”.
Interessant punt, denk ik en wacht op wat Tim Overdiek hierop gaat zeggen en wat Renate Wijma dan dáár weer op.
Maar de presentator laat het liggen. Hij heeft nog een grap klaar liggen als afsluiting van het gesprek en zet die in.
Of de artsen wel gaan twitteren “in leesbaar handschrift”.
Best leuk.
Waarom Rob Trip ons heeft verlaten
Rob Trip wilde liever niet meer terugkomen als presentator van het Radio 1 Journaal in de ochtend nadat hij vrijaf had genomen om de serie ‘De Oorlog’ te maken.
“Radio 1 heeft een andere klankkleur gekregen. Het is een huis in een straat die niet meer de mijne is. Ik mis mensen als Chris Kijne (radiomaker VPRO), interviewers die een boek hebben gelezen,” zo zegt hij in de NRC.
(bron)
Zich beseffen
Zich beseffen.
Presentator Marcel Oosten zegt het in de aankondiging van de onderwerpen die tussen acht en negen worden behandeld.
Hij leest het voor.
Dat betekent dat iemand het voor hem heeft opgeschreven.
Of dat hij het zélf heeft opgeschreven.
Gatver, denk ik.
En ben meteen afgeleid van de inhoud van de boodschap.
Marcel Oosten is niet de enige radioprater die ‘zich beseffen’ zegt.
Er zijn veel mensen die dit uit hun mond kunnen krijgen.
Zodat ik me in toenemende mate voel als roepende in de taalpuristen-woestijn.
Terwijl ik niet eens een taalpurist bén.
Maar ik vind het zo *dom* klinken.
Zich beseffen.
Gatver dus.
God is niet boos
Er vallen al een week dode vogels uit de lucht.
Met duizenden tegelijk. En er spoelen dode vissen aan.
Wat is er aan de hand?
Niets.
De Apocalyps nadert *niet*.
De Maya-kalender die eindigt in 2012 (samen met de wereld) kunnen we er wel even bij halen, maar erin geloven doen we evenmin.
Het is toeval. Het kan gebeuren.
Zegt de ene na de andere bioloog.
Vuurpijl in een groep slapende spreeuwen: paniek – bam! Op de grond gevallen. Dood.
En die vissen – geen idee maar zal ook wel toeval zijn.
“Dus niet ‘Goddelijk’?” hoor ik een paar dagen geleden John Sarbach vragen aan een vrouw van een dierentuin. Nee, hoor. Stelt die gerust.
Zelf denk ik ook niet dat het ‘Goddelijk’ is.
Maar ik zou het zo graag iemand op Radio 1 serieus horen vertellen: God die hartstikke boos op ons is omdat we de aarde naar de kloten helpen. Omdat we niet ophouden elkaar de hersens in te slaan.
Of desnoods: omdat we het op enkelen na vertikken in Hém te geloven. Hoewel ik dat laatste wel wat flauw zou vinden.
Er zijn toch vast mensen die dit denken? Zonder dat ze stapelgek zijn en als zodanig kunnen worden af geserveerd.
De EO stelt me teleur.