De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

Langzaam moet het gaan gebeuren

door Reageer

Het klinkt als kordate naaldhakken in een holle ruimte maar het zijn Joris van de Kerkhof en de voorzitter van de ondernemers van Amersfoort die op zondagmiddag in deze stad door een winkelstraat lopen.
Een zo stille winkelstraat dat de verslaggever voor alle zekerheid even informeert of het wel écht na twaalf uur is.
Dat is het en, zegt de ondernemer: “Langzaam moet het gaan gebeuren.”

Het gaat over de winkels die in Amersfoort elke zondag open mogen.
Fijn, vindt de ondernemer. Niet alleen voor de detailhandel.
Want na het winkelen trekken de shoppers natuurlijk “als het zonnetje doorbreekt” naar de terrassen.
Iedereen blij.

Op zo’n terrasje (we horen een accordeon en lepeltjes tegen kopjes) treft Joris van de Kerkhof een man van de SP en een vrouw van de VVD.
“De sfeer is goed” stellen ze samen vast.
Om dan los te gaan.

De SP-er houdt het verstandige verhaal over de grote ketens die de kleine winkeliers om zeep helpen, personeel dat wordt uitgebuit en dat je op zondag aan sport en cultuur moet doen.
De VVD-ster houdt de vaste riedel over de ondernemers die moeten kunnen ondernemen en winkelen = ontspanning en de binnenstad wordt aantrekkelijker waardoor je museumbezoek krijgt (dat snap ik niet) en mensen op terrasjes (dat snap ik wel).

De SP-er zegt weer iets streng-verstandigs maar de verslaggever haalt hem en de alweer pruttelende VVD-ster uit hun groove door een “mooi, hè, zo’n zondag”.
Dat is het, daarom: “proost”.

De koffiekopjes stonden dus op het naburige tafeltje.

Mango’s en gewoon PVV stemmen

door Reageer

“Heerlijke rijpe mangoooooos!”
Joris van de Kerkhof staat op de markt van Almere-Haven en flyert met de PVV.
Die partij die de Marokkanen op de boot naar het vaderland wil zetten en wiens leider *niet* mag worden vergeleken met Hitler (want dan dreigt hij met een kort geding).

Nog voor hij zijn recorder heeft uitgepakt wordt de verslaggever al aangesproken door een vrouw. Snel uitpakken dus en nú mag ze los.

“Vreselijk wat er gebeurt, ze hebben niets in de raad gedaan en ze worden beloond met aandacht door de pers.”
PVV-er mengt zich in het gesprek.
“Nee ik práát niet met u!” de vrouw klinkt boos. “Ik vind u echt niet de moeite waard om mee te praten.”
Een vrouw naar mijn hart.

Daar komt lijsttrekker Van Dijk.
“Asielzoekerscentrum dicht.” Dat mist een passerende man als doelstelling op de flyer.
Ik kan ‘m slecht verstaan op “ellende” na.
JvdK: “Wat *is* de ellende dan?”
“Stelen. Lastig vallen.”

“U pakt de folder óók niet aan?”
Joris van de Kerkhof denkt dat-ie weer een PVV-hater te pakken heeft maar integendeel.
De man heeft 4 jaar geleden op de PVV gestemd maar dat helpt niet.
Wel is het “sympathiek dat-ie de boel wakker houdt”.

JvdK tegen Van Dijk: “Hoe gaat u zorgen dat u nu wél in het college komt?”
Door de standpunten ietsje anders te formuleren.
Zo staat het hoofddoekjesverbod niet meer in het programma.
Al wil hij wel degelijk “kei- en keihard vechten tegen de islamisering in Almere”.

JvdK: “Moeten de Marokkanen hier trouwens ook weg, zoals uw leider zegt?”
“Het zouden er best wat minder mogen zijn want ook in Almere veroorzaken ze veel problemen.”

“U bent zoveel milder dan Wilders,” valt Joris van de Kerkhof op.
“Ik denk dat ik precies hetzelfde zeg, maar misschien zeg ik het wat anders.”

Nog een kiezer.
Waarom stemt mevrouw PVV?
“Sorry maar dat doe ik gewoon,” is het wat bitse antwoord.
‘Gewoon’…

Gewoon dóen, die blues

door Reageer

Nederweert is een rijke gemeente.

Joris van de Kerkhof is erheen geweest, kondigt Frederique de Jong aan en dan: een mondharmonica.
Staat de verslaggever op een straathoek bij een niet onverdienstelijk spelende straatmuzikant? Nee.
Het is Henk Evers, de burgemeester van Nederweert, die het jasje met de koninklijke onderscheiding heeft uitgetrokken, wat ritme heeft getapt met zijn voet en is losgebarsten in ‘de blues’.

JvdK: “Kunt u óók opleven van de cijfers?”
Dat óók. Omdat het goed gaat met zijn gemeente na tientallen jaren sober beleid.
Wat denkt hij, zullen de inwoners ook tevreden zijn?
Waarschijnlijk niet.

Nu dus écht de straat op.
Voor ijssalon Florence, op een bankje: “Hoe voelt dat nou in een gemeente te wonen waar het financieel goed gaat?”
Prima! Zegt een man.
– Voelt u dat ook echt?
Nee, dat niet.

Een vrouw denkt het wel te merken.
“Ze zijn bezig met herinrichten.”
En de straat is net gedaan.
Met nieuwe bankjes.

Terug naar de burgemeester die nog steeds mondharmonica zit te spelen.

Joris van de Kerkhof begint weer over het geld.
Daarvoor is hij immers door de baas naar Nederweert gestuurd.
Zo krijgt hij uit de burgemeester “een antropologische verklaring” waarom het er goed gaat.
Ze wonen op zandgrond en dan moet je hard werken om in je onderhoud te voorzien.
“De Nederweertenaar heeft een motto, en dat motto luidt: gewoon dóen.”
JvdK: “En houdt van de blues.”

De burgemeester is nu helemaal niet meer te houden, zet nog wat aanvullende muziek op via de mobiele telefoon en daar gaat hij weer, met zijn mondharmonica.

Geweldige reportage.

Meneer Joris van de radio is er ook

door Reageer

Eerlijk? Ik vind bij alle verkiezingen niks zo volstrekt oninteressant als blatende jongeren met nergens op gefundeerde meningen die omdat de media denken dat dat móet toch hun minutes of fame krijgen.
Kan het mij wat schelen wat de kids denken, vinden, roepen.
(het kan mij trouwens ook niks schelen wat oudere voxpoppers vinden)

Ik heb buiten Joris van de Kerkhof gerekend.
Die is bij een debat in Helmond. Geleid door meneer Kees.
Whoa! Doet de zaal: “Zo te horen hebben we er zin in.”
“We hebben hier ook mensen van politieke partijen!”
Iets gedempter “yeah”
“En meneer Joris van de NOS radio – is er ook. Wordt opgenomen!”
Ik dénk enthousiast gejuich te horen maar ik kan me vergissen.

JvdK: “En dan gaan ze los, 100 leerlingen, 8 politici, 4 stellingen.”
De vragen, vindt hij, zijn vaak interessanter dan de antwoorden.
Over stageplaatsen. Over hangjeugd waar ze zélf last van hebben.
Met als gevolg persoonlijke antwoorden van de politici.
Een politicus vertelt dat hij homo is.
En dat hij niet meer met zijn vriend hand in hand durft te lopen.

Komt de overlast door Marokkanen?
Wie zijn er Marokkaans hier? Drie, vier?
Voelen jullie je hier thuis?

JvdK, als een voice over, vertelt dat jongeren tussen 18 en 24 niet willen gaan stemmen.
Maar hier, op het ROC in Helmond, is het anders.
De gespreksleider wil handen omhoog: wie gaat er stemmen.
“O, das jammer. Best veel mensen niet.”
Een aantal ervan mág nog niet.

Maar of ze nou gaan stemmen, concludeert de verslaggever, “er is in elk geval voldoende interesse in maatschappelijke onderwerpen”.
“Bedankt!” roept de gespreksleider naar de zaal. “En stemmen, hè? Stemmen!”

Een leuke, flitsende (ja!) reportage.
Maar wat een beroerd geluid telkens wanneer er iets uit de zaal kwam.
Alsof de microfoon door een koffiebekertje tegen een deur moest opnemen.

Via twitter: dit verklaart het.
Joris van de Kerkhof moest onder érg beroerde omstandigheden het geluid opnemen.

De Promenade als splijtzwam

door Reageer

Amper verkiezingsposters.
Wel een paar van Ons Belang maar, legt de lijsttrekker uit, het gaat er ook niet om snel even heftig campagne te voeren. Campagne voeren door je vier jaar te bewijzen.

Joris van de Kerkhof is op Schiermonnikoog.
Waar de vier (locale – landelijke doen er niet mee) partijen iets vinden van het nieuwe bezoekerscentrum, De Promenade.
Vijf ton stelt de gemeente ter beschikking.
Alleen is er “nog een kleine kink in de kabel” zegt een gemeenteraadslid van Schiermonnikoogs Belang, in de vorm van een zeven ton garantstelling. “En daar moeten we nog een robbertje over vechten.”
JvdK: “Met wie?”
Met de twee oppositiepartijen.

De vrouw in het groepje zit namens 1 van die partijen in de raad en is tegen.
Omdat ze geen lastenverzwaring wil.
Een man zou twijfelen, veronderstelt Joris van de Kerkhof, maar dat is niet zo. Hij is vóór want volgens hem is er “geen of nauwelijks risico voor de burger”.
Omdat er participanten zijn, die “ervoor gáán”.

Op verzoek van de verslaggever draaien de politici zich om naar “een beetje aftands wit bezoekerscentrum”(JvdK).
Wat moet daar over een paar jaar staan?
“Een levendig gebouw met alles onder 1 dak” voorspelt een van de mannen.
“Eén groot succesverhaal. Met leuke dames om u te ontvangen.”

De hamvraag: “Speelt het onder de bevolking?”
“Zéér” zegt de vrouw.
De Promenade is zelfs “een splijtzwam”.

Waarna het clubje onder vrolijk gelach het eens blijkt te zijn over dat Schiermonnikoog een bijzonder eiland is (mét een altijd hoge opkomst bij verkiezingen).

Volgens mij komen ze er wel uit.