Drie mannen kwamen vorig jaar om bij het schoonmaken van een mestsilo en nu zegt de Onderzoeksraad voor de Veiligheid dat die klus vaak wordt onderschat.
Deskundigen horen we de hele dag, Joris van de Kerkhof bezoekt op het Brabantse land twee melkveehouders.
Twan Arts zegt “dit zijn vierovijzemanowiets”.
“Mooie beesten” stelt de verslaggever vast dus ik neem aan dat het over koeien gaat.
“Das de insemnasiegroep” en daarna wordt het ietsje verstaanbaarder maar als ik als ooit-Brabantse al denk ‘waar is de ondertiteling’ vraag ik me af hoe de de rest van Nederland dit verstaat.
Het gaat over de mest die onder de stal in een put verdwijnt en na anderhalve maand wordt overgepompt naar een mestsilo.
Waar het zeil bol gaat staan en dan “opmixen en dan zakt het zeil weer en dan is het homogeen”.
JvdK: “Maar als u daar boven gaat kijken en het zeil een beetje omhoog doet, dan valt u om. Of erin of op uw rug hier naar beneden.”
Arts: “Ja dan is het einde oefening.”
“Vies, hè?”
Bij collega boer Jos de Kleijne hangt Joris van de Kerkhof boven de mestkelder onder de stal. Raakt hij de stront zelfs aan?
Want “als je je handen wast is het weer ok” zegt de veehouder.
Hij legt uit over wind door de stal laten waaien en oppassen bij het mixen voor de gevaarlijke stoffen.
JvdK: “Weet u zeker dat het u niet overkomt?”
De Kleijne: “Dat weet je nooit zeker. Eén kleine onachtzaamheid en het kan fataal zijn.”
Nuchtere boeren.
Tegen een achtergrond van kleine technische geluidjes.
Geen geforceerd geloei voor de ‘sfeer’.
Wat prima is. Want inderdaad vaak: geforceerd.
Maar misschien loeien de vierovijzemanowiets niet.
links: Twan Arts, rechts Jos de Kleijne (foto van Joris van de Kerkhof)
