De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

“Mijn insteek is de welzijn”

door 2 Reacties

Jozephine Trehy is bij een cursus voor mensen die in de bijstand zitten.
Het gaat *niet* om het krijgen van werk, leidt ze in.
“Maar,” tegen de cursusleider Gerrald Nieboer, “het is meer om mensen een balans te geven naar leven?”

“Ja, dat klopt. Mijn insteek is de welzijn van de mens en als je ziet en als je dat als basispunt neemt en mensen daarin gaat ontwikkelen en wat meer ontspannen met leven om te gaan en met situaties, dan is er minder energieverlies.
En energie wat overblijft dat wil gewoon iets gaan doen.
Dat zit in de mens naar mijn idee.
En dan zie je dat op een natuurlijke wijze mensen ook iets willen doen.”

Wollige zelfhulptaal uit de jaren zeventig.
Barst Jozephine Trehy spontaan in lachen uit? Zegt ze: “Waar hééft u het over?” of op z’n minst: “Concretiseer dat nu eens.”
Nee.
Jozephine Trehy doet begrijpend “ah, okee…” en begint over iets anders.
De schat.

Een nachtwacht bij de kerstbomen

door Reageer

Marc-Robin Visscher zal deze week wel kerstbomen gaan kappen, voorspelde ik laatst – in het kader van de voorspelbaarheid van het Radio 1 Journaal.
Die voorspelbaarheid was er inderdaad (de Paarse Vrijdag) maar de bomen liet de Filiaalhouder over aan Karin Alberts.

Vanochtend mag zij de markt op en ze besluit zelf een boom te gaan kopen en haar zoon mee te nemen.
“Een kleine assistent, nou ja klein” corrigeert ze snel want de 9-jarige Nathan wil natuurlijk niet meer ‘klein’ worden genoemd.
“Naat wat gaan we doen, hoe groot ongeveer?”
Twee meter, denkt die en “Twee meter?!” schrikt Karin Alberts.
Om het snode voorstel behendig kort te sluiten met “dan hebben we geen speelhoek meer over”.
Zodat Nathan akkoord gaat met “dan maar 1 meter 70″.

Nu het advies van de mevrouw van de bloemenstal.
Over de soorten bomen. En naar “de meneer bij de vrachtwagen” die bomen staat uit te laden en hoopt “dat het een topweekend wordt”.
Deze week is hij 24 uur per dag open. Om de klant terwille te zijn?
“Nee, want we kunnen niks binnen zetten. De nachtwacht is er dan.”
Die als het zo uitkomt meteen een koop kan sluiten.

Kómen ze om vier uur ‘s nachts bomen kopen? Soms.
Vannacht niet, de nacht ervoor wel “een paar”.
Wie dat doen? Verpleegsters, taxichauffeurs, studenten.

De handelaar merkt wel dat het economisch slechter gaat.
Hij verkoopt minder bomen en meer dan 20-25 Euro willen mensen niet kwijt.

Mark Visser kondigt al af maar “deze wil ik, mama” komt Karins assistent er tussendoor.
Dus “deze gaan we doen” vindt ook de verslaggeefster die geen krimp geeft bij de prijs van € 45.

Leuke reportage.

“Ik ben zo gek op jullie!”

door Reageer

“Dit hád een reportage kunnen worden met veel toeters en bellen,” begint Joris van de Kerkhof zijn verslag van de benefietavond van Geer en Goor.
Hij had ook kunnen gaan over “grappige of misschien valse opmerkingen”.

De verslaggever kiest voor een gesprek op het podium na afloop.
Gordon spreekt wijze woorden over dat mensen elkaar beter in de gaten moeten houden want je moet niet willen dat iemand tien jaar dood in haar huis ligt.
En het programma?
“Ik denk dat we op een speelse en luchtige manier hebben laten zien dat er heel veel eenzaamheid heerst bij ouderen.”

Een vrouw komt ertussen.
Ze is 91 en mee geweest naar Volendam.
G: “Wat leuk dat je er was, schat.”
Vrouw: “Ik ben zo gek op jullie!”

Een brekelige man komt “met zusters die me verzorgen”.
Waarvan hij heeft genoten?
“Van wat ze gedaan hebben en wat ik heb terug gekregen?”
Wat dan? Liefde.
Want hij zat “diep in de put”.
JvdK: “En dan komen er een paar van die schreeuwlelijken die heel hard lachen?”
Man: “Nee, nee, ze zijn goed.”
JvdK: “En wat maakt ze zo goed?”
Man: “Alles, alles, alles.”

Wakker geworden met het vreselijke nieuws dat Gordon gisteren tijdens de uitzending het telefoonnummer van Connie Breukhoven heeft genoemd en dat die razend is, denk ik eerst: waar blijft dát onderwerp nou.
Wanneer ik de reportage nog eens beluister besef ik, dat dit die valse opmerking is waar Joris van de Kerkhof het bewust *niet* over heeft.

Een terechte keuze want relletjes om Gordon zijn er altijd maar dat die oude mensen echt veel blijken te ontlenen aan wat ik creeps vind, dat was bijzonder om te horen.

Storm

door Reageer

Storm.

En trekt de NOS vanochtend nog maar een béétje uit de kast, naar mate de dag vordert wordt het raak.
Eerst Joris van de Kerkhof die in Den Oever deuren van een dijk dicht doet waarna hij zich in Castricum het zand zelfs achter de brillenglazen in de ogen laat waaien.

Menno Reemeijer mag in de avonduitzetting verslag doen vanaf Terschelling.
Jeroen de Jager staat in het station van Leeuwarden waar hij om kwart voor vijf brekend nieuws kan brengen: de treinen gaan weer rijden.

Jozephine Trehy is in Zandvoort: “Er zijn er een paar die vanavond de daken op moeten en daar ga ik naar op zoek,” kondigt ze om half vijf aan en ik denk o nee, ze zullen toch na dat gezeik in de ochtend niet wéér gaan doen of ze in gesprek zijn met Piet en Klaas?

Toch wel.
“Sinterklaas we zijn op de radio hebt u iets te zeggen tegen de luisteraars?”
Dat heeft hij. Namelijk dat het beter weer is in Spanje.
“Maar Sinterklaas zal zich er doorheen moeten slepen om alle kindertjes te bezoeken.”
Wel heeft hij Amerigo op stal gelaten want daarmee gebeuren misschien ongelukken dus laat hij zich nu rondrijden in een autootje.

O got.
Wat een ongein.
Zó kinderachtig en ook zo voorspelbaar.

Gelukkig is Sinterklaas morgen weg zodat het Radio 1 Journaal met frisse moed kan beginnen aan kerstmis.
Wedden dat Marc-Robin Visscher volgende week al kerstbomen hakt?
En dan Maino Remmers een week later graaiend in de kerstpakketten?

Een fris stormwindje zou de powers that are supposed to *think* bij dit programma geen kwaad doen.

Kruizen van de muur bij half-gelovigen

door Reageer

“Monseigneur Eijk, hebben we nu een goede paus?”
Antw: “Hij komt goed over bij de mensen, hij formuleert de katholieke leer zoals die is maar op de 1 of andere manier aanvaarden mensen het van hem.”
Kardinaal Eijk gaat naar Rome om met de paus te praten en Joris van de Kerkhof krijgt niet meer uit hem dat de paus een goede communicator is.

Ad hominem dan maar: “Wat leert u van hem? U persoonlijk.”
Eijk: “Je moet altijd jezelf blijven maar van de manier waarop hij het heel eenvoudig weet te formuleren kun je altijd iets overnemen.”
JvdK: “Het voelt afstandelijk zoals u erover praat. Voelt u ook afstand tot hoe hij het geloof predikt?”
Eijk zegt van niet.

De katholieken in Nederland.
Die lopen weg.
Hier gooit Joris van de Kerkhof zichzelf in de strijd: “Het ligt dus aan mij.”
Nu hád zich een fijn gesprek kunnen ontspinnen maar Eijk: “Dat laat ik voor uw rekening.”

Wel houdt de monseigneur zijn verhaal over de ‘overtuigde gelovigen’ die beter zijn dan de ‘half-gelovigen’ (term van JvdK).
Maar “kruizen van de muur halen” zoals de interviewer suggereert dat Eijk zou willen doen bij mensen die “niet katholiek genoeg zijn” – dat nu ook weer niet.

De eerste woorden dan, die hij tot de paus zal spreken.
“Santo Padre.” En dan een realistisch, maar niet pessimistisch beeld van Nederland.
Eijk: “Ik verwacht dat die katholieken die blijven en die echt Christus en de kerk in hun hart dragen het zuurdesem zullen zijn voor het rijk Gods van de toekomst ook in Nederland.”

Wat een blok beton, die Eijk.
Zóveel kansen om zichzelf en het geloof aan ons te verkopen en elke door Joris van de Kerkhof uitnodigend geopende deur slaat hij keihard dicht.
Hij kan nog veel van de paus leren.