De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

Plaatjes en vlinders en een kleurtje

door 3 Reacties

Vooropgesteld: ik ben fan van Lucella Carasso en ben dolblij dat ze na twee maanden afwezigheid weer het Radio 1 Journaal presenteert.

Daarnagesteld: ik vond de uitzending niet-zo-goed.
Vriendelijk uitgedrukt.

Het gaat over de Diane-35-pil, de FNV (waarover Peter van den Meerschaut weinig kan melden maar hij ligt voor de deur), Kenia, de kardinalen in Rome die zouden lobbyen tijdens het eten, de pastoor in Italië die voor het oog van huilende kinderen een foto van Benedictus heeft verbrand, kunstroof Rotterdam, sprinkhanen, gitaristen in Carré, Jan Blokhuijsen die Pfeiffer heeft gehad, Opel en Feyenoord en Boris van der Ham die elke twee weken voor ons op maandag de politiek gaat duiden.

Als je het zo achter elkaar zet: best veel.
En: best gevarieerd.

Maar why tell me why moeten in de twee uur avonduitzending vijf (of waren het zes) plaatjes worden gedraaid?
En waarom wordt de live verslaggever naar Maastricht gestuurd om daar (Lucella: “Ik benijd je! Ik kom naar je toe!”) te leuteren en nog eens en dan nóg eens te leuteren over het wéér?

Jubel-tuttel-jubel doet Jeroen de Jager.
Zó leuk is het op zijn terrasje en het meisje naast hem… heeft vlinders in haar buik!
“Komt misschien wel door jou, Jeroen?!” roept Lucella vanuit de studio hem toe.

“De kop is eraf!” constateert de presentator om tien over zes.
Van “de eerste lenteachtige dag” dus.
Jeroen heeft “een beetje een kleurtje” en informeert: “en jij?”
Nou, Lucella Carasso is vandaag “lekker weer aan het werk” gegaan maar zal morgenochtend “twee uurtjes in de zon” gaan zitten.

Moet dat nou? Dat ge-ie-le-piel over het weer?
Ja! Legt Jeroen de Jager uit.
Want: “Het zit nu eenmaal in de beleving van mensen, ik hoor iedereen opmerkingen maken over het weer en dan ontkom je er niet aan het in de uitzending mee te nemen.”

Is dit wat Giselle van Cann bedoelde met “nadrukkelijker rode lijnen trekken” en “iets doen met wat de luisteraar aan het doen is” en “de presentator meer ruimte geven de sfeer te bepalen”?
Dan zeg ik: geef mijn portie maar aan de luisteraar die dit wél leuk vindt.
Want ik haak af.

In de spits: het Radio 1 Journaal!

door Reageer

Het Radio 1 Journaal verandert.
‘Weer eens’ wou ik schrijven maar dat is zo negatief.
Bovendien: er is niks mis met een beproefde formule doorlichten en kijken of het nóg beter kan.

Wat mij opvalt:

* nieuwe promo’s:
“In de ochtend- en avondspits: het Radio 1 Journaal!”
“Elke werkdag ‘s ochtends van 6 tot half tien – het Radio 1 Journaal!”
“Verslaggevers! Correspondenten! Reportages en interviews – tot half tien het Radio 1 Journaal!”

* telkens de aankondiging van wat stráks zal komen, opdat de luisteraar niet zich wanhopig afvraagt wát nog méér op het programma staat

* veel (meer?) kortjes opgenomen van élders, zoals de Amerikaanse tv, deels vertaald

* nóg een mediaoverzicht, tegen negen uur

* muziek, veel muziek
Twee plaatjes per uur.
Omdat de presentatoren een dagje ouder worden en het anders niet kunnen bijbenen?
Nee – het is voor óns, twittert Lara Rense.

De uitzending flitst lekker heen en weer, binnenland, buitenland(en), sport.
Mogelijk wat meer sport dan anders?
Slechts 1 herhaling.
Misschien hebben we dat te danken aan de vele plaatjes en hadden we anders Koert Lindijer nog een keer gehoord waar nu Caro Emerald ons om tien voor half tien langzaam moest laten wakker worden.

Wat is gebleven: het Filiaal dat we al een tijdje niet meer zo mogen noemen maar wat nog heel erg het Filiaal *is*.
Met een uitgekauwd onderwerp: het wordt lente dus we gaan naar Scheveningen waar een strandtent wordt opgebouwd.
Met zonnebrandcrème (..) gaat Maino (‘wablief?’) Remmers “afscheid nemen van Koning Winter”.
En mocht het alsnog gaan vriezen dan gaat hij weer op pad met de Wegenwacht.

Dat zou wel wat creatiever mogen.

Niet meer alpaca’s kijken vanaf het Willy Dobbeplantsoen

door 1 Reactie

Bijgelicht door alleen een zaklantaarn klimt Joris van de Kerkhof met het bestuur van kinderboerderij Vijverhof in Olst over een hek.
De drie bestuursleden willen hem laten zien waar hun zes gestolen alpaca’s uit de stal zijn gehaald.

In de nacht van zondag op maandag verdween de jongste.
De man van één van de bestuursleden hád de nacht erna nog willen posten maar zag daar vanaf en toen kwamen de dieven terug voor de rest van de groep.

“Zijn jullie verzekerd?” vraagt Joris van de Kerkhof praktisch, maar nee.
Het gaat ook niet alleen om het geld maar om de “emotionele waarde”- de dieren zijn op de kinderboerderij geboren.
Láng (15-20 jaar) geleden zijn twee alpaca’s kado gedaan.
De dames zwanger maken valt niet mee (“bevriende relatie komt met een hengst”) en dan baren ze na 11 maanden en 10 dagen een baby.

Nu wég dus.
Uit de stal gehaald. Heg vernield.
En we mogen nog blij zijn dat hangbuikzwijntjes Frans en Annie er doorheen zijn geslapen en niet aan de wandel zijn gegaan de dijk op.

Je kón tot voor kort op bankjes naar de alpaca’s zitten kijken.
Op het Willy Dobbeplantsoen.
Weet de verslaggever het nog?
Waldolala? Sjef van Oekel? “Die gaf altijd over in de fietstas.”

Mijn humor was het niet zodat ik even moet googlen en ik begrijp nu dat het heel bijzonder is, dat plantsoen.
Niet voor niets dus dat het bestuur er steeds op terugkomt.

“En nu?” vraagt Joris van de Kerkhof.
Berouw zou wel fijn zijn.
Dat de dieven ze terugbrengen.
Maar de hoop daarop is niet groot.
Of anders: “Dat iemand denkt wat vind ik dat nou jammer dat de kinderboerderij geen alpaca’s meer heeft, ik heb er nog wel een paar in de aanbieding.”

Terug over het hek (dat moest zo, omdat de sleutel was vergeten).
En zuchten: “Het is heel naar, heel verschrikkelijk.”

Een smartphone en een baal stro

door 4 Reacties

Dát is fijn wakker worden: de plofkip verdwijnt uit de supermarktschappen.
In 2020 (of eerder).
En in 2015 krijgt-ie al een fijn leven.
Met meer ruimte en strooisel. Verder komt er een nieuw ras dat langzamer groeit.
Dat heeft het Centraal Bureau Levensmiddelenhandel besloten.

Een uur later legt Hanneke van Ormondt van Wakker Dier uit waarom er te vroeg is gejuicht.
De supermarkten kunnen nog 7 jaar stunten met kip en de beloofde verbetering van het kippenleven komt uit een smartphone meer aan ruimte en een baal stro.
Sterker: er was in een eerder overleg méér beloofd en dit is eigenlijk een stap terug.

Klopt dat? Is een belofte gebroken?
Lara Rense wil het weten van Ben Dellaert van het Productschap Pluimvee en Eieren die geen ja en geen nee zegt (dus: ja) en het houdt op “een zo optimaal mogelijk compromis voor mens en dier en milieu”.
En dat van die “smartphone en een baal stro” klopt óók althans Dellaert spreekt Marcel Oosten niet tegen wanneer die dat voorlegt.

En *is* dit wel het eind van de plofkip?
Nee.
Want 70% van de in Nederland gefokte kippen is voor de export en zolang de buitenlandse afnemers niet piepen gaan de Nederlandse kippenhouders gewoon op de oude voet door.

Sven Kockelmann belt Frank Dales van de Dierenbescherming.
Die zit, vertelt hij, “tussen Wakker Dier en de supermarkten in”.
Want dit is “een stap in de goede richting en de uitdaging is of je kunt blijven lopen”.

Nu, rekent Dales voor, zitten 21 kippen gepropt op 1 vierkante meter en in 2015 wórden dat er … 19!
Terwijl – nog steeds Dales – “wetenschappelijk is aangetoond” dat het er maximaal 15 moeten zijn en liefst 12.
Toch: hij heeft “goede hoop”.

Zo’n slappe reactie maakt weer eens duidelijk hoe noodzakelijk de aanpak van Wakker Dier is.
Naming and shaming werkt toch een stuk beter dan dat ‘goed gedaan jochie nu nóg een klein stapje en in 2020 praten we verder’.

“U heeft vis maar stél nou dat…”

door 4 Reacties

“Mag ik ook wat vragen mag ik ook wat vragen mag ik ook wat vragen” drenst een kind door de 1e reportage van John Sarbach heen.
De verslaggever is bij Ikea en treft in het restaurant klanten die géén balletjes-met-paardenvlees eten (man: “de lasagne zag er lekker uit”).

2e reportage.
Vrouw: “Er wordt met zoveel dingetjes gesjoemeld” (over dat paardenvlees dus).

Dan: “Mag ik even aanschuiven” bij een stel.
JS: “Wat bent u aan het eten?”
Man: vis met friet.
JS: “Nog overwogen de zweedse gehaktballetjes te nemen?”
Man: “Nee, we hebben hier genoeg aan.”

JS: “Er zit paardenvlees in, hè.
In de zweedse balletjes.”
Man: “O. Is dat ongezond?”

JS: “Uw vrouw heeft exact hetzelfde, hè?”
Vrouw: ja.
JS: “En wat vindt u van die hele discussie over paardenvlees?”
Vrouw heeft het niet gevolgd.

JS: “Ja maar stel nou dat… u heeft vis maar stel nou dat u zweedse balletjes had genomen en ik kom hier aan tafel u vertellen dat er paardenvlees in zit…”
(stilte)

JS: “Had u dat een probleem gevonden?”
Vrouw zou dan even hebben moeten ‘nadenken’.
JS: “U was dan toch wel een beetje boos geworden?”
Vrouw: “Beetje wel.”
JS: “Nou, smakelijk nog verder.”

Voxpop.
*zucht*