De Koude Kalkoen

Radio 1 Journaal

“Hoe slechter het weer, hoe korter de overlast”

door Reageer

Dat is vanochtend lachen in het Radio 1 Journaal.
Maino Remmers dolt over oliebollen en dan over vuurwerk.
Dat dit jaar nóg harder mag knallen dan de jaren ervoor en dat rare namen heeft.

“Speciaal voor jou, Bert! Orgasme!” roept de Filiaalhouder uit.
Waarop Van Slooten: “Ik zat even niet op te letten. Wat zei je.”
Wat een leugen had kunnen zijn, maar dat is het niet.
Zodat de grap verpietert.
Wel neemt de presentator zoet wraak door Maino Remmers wanneer die Leopard uitspreekt als liepart te blijven vragen dat woord te herhalen.

De politie wrijft zich intussen in de handen want er dreigt regen en: “Hoe slechter het weer, hoe korter de overlast.”

De 1,5 miljoen honden en 3 miljoen katten kijken evenmin uit naar het geknal. Omdat, legt Frank Dales van de Dierenbescherming uit aan Jan van de Putte, ze 2x zo goed horen als mensen.
Zijn adviezen: hou ze vanaf tien uur binnen, doe zelf ‘normaal’ = rustig en ga voor alle zekerheid vanmiddag nog langs de dierenarts om ze te laten chippen voor als ze toch ontsnappen.
Zullen al die honden en mn katten die panisch zijn voor de dierenarts érg fijn vinden, dat uitje terwijl het nu al de hele dag overal knalt.

Zijn er ook nog dieren die het niks kan schelen, wil de nieuwslezer nog weten. Hij denkt aan “schildpadden en vissen”.
Die doet het inderdaad niks, denkt Dales.

Wél in paniek raken konijnen waarvan er in Nederland tussen de 500.000 en een miljoen zijn. Als huisdier.
Dan heb ik het nog niet over de diertjes die nu als ‘tam konijn’ in de schappen van AH liggen.

Op de een of andere manier halen konijnen als dier dat bang is voor vuurwerk nooit de vragen van de journalisten en evenmin de adviezen van de dierenbeschermers.
Wil je toch weten wat te doen: Konijnenopvang Franky geeft goede raad.

(op de foto mijn kater Guus Oudjaarsnacht 2011-2012, boven in een balk van de keuken)

“Ik wil naar huis”

door 1 Reactie

De hele week maakt Colette van Nunen voor DeGids.fm reportages vanuit een verpleeghuis, ‘Huisje Vijf’, in Oss.
Dementerende bejaarden. Ooit kwiek en ondernemend.
Nu angstig en dwars.

Een man die alleen maar in een stoel zit en voor zich uit kijkt.
Een vrouw die vergeet dat ze is opgenomen en klaagt “ik wil naar huis”.
Een poes die eerst mee mocht met haar bazin en toen toch weg moest want poes liep wel eens de gang op.

Het personeel klinkt vriendelijk.
Familie ook.
Familie die hier nog wel (eens) langs komt.
Dit itt de familie van wie het bejaarde aftakelende familielid in een tehuis in een buitenland (Hongarije bv) is geplaatst.
Omdat dat goedkoper is.
Waar het personeel niet of amper Duits spreekt.

Ook in DeGids.fm: een oude mevrouw die dankzij een mooi initiatief de bruiloft van haar kleindochter kan bijwonen. Als waarschijnlijk laatste uitje dat ze nog in haar leven zal hebben.
Reportage van Jan Peels.

Gruwelijk mooi, de reportages van Colette van Nunen en Jan Peels en ook die van Wouter Meijer (R1J).

Ook een stimulans om eindelijk die verklaring van de NVVE die ik al jaren in huis heb eens in te vullen.
En vurig te hopen dat wanneer het ooit zover komt eindelijk de pil van Drion beschikbaar is gekomen.

Wakker zingen om ter kerke te gaan

door Reageer

Het is kwart over zes en Joris van de Kerkhof kijkt in Marknesse naar een kerk met het Lam Gods aan de muur en wolken die uit de toren komen.
Op straat 1 verdwaald blikje waar hij zachtjes tegen trapt.

Een half uur later is hij binnen waar vijftig mensen zitten te ontbijten in een met kaarsen verlichte ruimte.
Ze maken zich op om de stad in te gaan. De huizen langs en met een blaaskapel in de regen kerstliederen zingen.
Om zo de andere dorpsbewoners op te roepen om negen uur naar de kerk te gaan.

De Filiaalhouder vraagt mensen waarom ze hieraan meedoen. “Gezellig” komt vaak terug.
Of ze ook gelovig zijn? Ja, dat ook.
Maar daar zijn ze zo vaag of misschien beter: impliciet over dat het denk ik alleen duidelijk is als je zelf óók gelooft.
Met als uitzondering de man die op “wat betekent het christendom voor u concreet” antwoordt “mensen helpen en niet alleen voor jezelf leven”.
Maar bij hem stelt de verslaggever dan ook vast: “U slaat met uw hand op uw hart.”

“Wat is er leuk aan?” tegen een man in de stoet.
Kerstgedachte. Samen zijn. Zingen.
JvdK: “En dat samen zijn en zingen, dat is voor u kerstmis?”
Waarop de man: “U moet weten, ik zou deze kerst alleen zijn..”
JvdK (ontzet): “De héle kerst alleen?! En hoe kómt dat dan?”

De man is een half jaar geleden bij zijn vrouw weggegaan.
Wat hij zomaar aan deze Filiaalhouder vertelt die blijft doorvragen waarbij ik als vrager zou vrezen over een grens te gaan maar hij voelt die dingen aan dus wordt het een mooi gesprek.

Het is half tien en dit was het eerste Filiaal van Joris van de Kerkhof sinds hij er ruim een jaar geleden mee stopte.
Hartverwarmend. Een en al kerstgedachte vanaf de wolken in de toren tot de reisleidster met de gele paraplu die het Licht ging zoeken.
Even mooi en persoonlijk als altijd.

Als de NOS opslag belooft, zou Joris van de Kerkhof dan als Filiaalhouder willen terugkomen?
Laten we daartoe allemaal een schietgebedje doen.

Te gast bij een samengesteld gezin

door Reageer

256“Joris doet boodschappen voor de kerst” staat aangekondigd voor het Radio 1 Journaal maar het *is* “Joris te gast bij een samengesteld gezin”.
Waarmee wordt bedoeld een gezin waarvan een hoop mensen eerder in andere relaties zaten zodat er een hoop exen zijn en kinderen uit eerdere huwelijken.
Zodat kerst vieren een hoop organisatie vereist.

Met de extreem opgewekte José van Daal en haar vriend Eric (sinds 6 jaar) doet Joris van de Kerkhof inderdaad wat laatste kerstboodschappen terwijl ons de exen om de oren vliegen.
Haar ouders, een ex-man met wie dochter Maike die nu zelf een gescheiden man als partner heeft en Eric is óók gescheiden en heeft twee zonen.
José droomt van een diner “met alle exen” maar dat zit er niet in.

Traditionele gezinnen is ook niet altijd fijn, oppert Joris van de Kerkhof: “Teveel drank en suiker en dan zegt die ene net het verkeerde” waarbij een vriendin “pijnlijk” (JvdK) kijkt maar er geen spannende voorbeelden volgen.

Voordeel van het delen van alle dagen is dat José en Eric morgen naar een sauna kunnen “in de buurt waar jij woont maar dat weet verder toch niemand” en daar gaan ze dan de hele dag in zitten.
In die sauna.

Keutel-keutel en babbel-babbel doen de gesprekken waarbij ik toegeef dat ik de derde interactie heb gemist door een telefoongesprek met een vriend (niet samengesteld).
Intussen even gegoogled op José van Daal die zgn terloops liet vallen dat ze een weblog had.

Aha – zo werd ze dus spokesperson voor deze categorie mensen.

Konijn heet gelukkig geen Flappie

door Reageer

Jullie gaan dit jaar gourmetten.
Tenzij jullie Brabanders van een zekere (oudere) leeftijd zijn, dan eten jullie bloedworst, zult en balkenbrij.

Het is zo’n non-onderwerp dat mij het ene oor niet eens *in* gaat tot ik een man aan Colette van Nunen hoor vertellen dat hij konijn gaat eten.
Maar dat vindt, zegt de man, “de kleine” niet zo leuk.
“Néé!” roept de kleine uit, “niet voor mij!”
CvN: “Hou je niet van konijnen?”
Kleine: “Jawel, maar ik eet ze alleen niet. Ik vind het zielig.”

“Je hebt zelf ook een konijn” begrijpt de verslaggeefster.
En: “Hoe ziet jouw konijn eruit?”
“Beetje beige wit met zwart helemaal gevlekt.”
Zodat het konijn uiteraard geen Alexander of Ferdinand heet maar “Vlekje”.

CvN: “Gelukkig geen Flappie! Want ken je dat liedje?”
Dat kent de kleine en daarom heeft ze haar konijn expres niet zo genoemd.
Wánt, gaat Colette van Nunen een stap verder, “je denkt: vader kun je niet vertrouwen, voor je het weet, ligt-ie in de pan.”
Precies, en daarom zal Kleine vandaag goed opletten.

Zoals de dierenasiels dat de afgelopen week ook al doen.
Net als een enkele dierenverkoper op dat verder terecht fel bekritiseerde marktplaats.

veggie