Een half uur heeft Elsbeth Gruteke gekregen van de aardige collega’s van de VARA omdat de NOS voor het schaatsen beslag op de middag heeft gelegd. Een half uur voor een gesprek met de in Afghanistan ontvoerde hulpverlener Peter Oosterhuis. Een half uur waarvan ook nog eens in het begin en aan het slot minuten afgaan voor -alweer- dat schaatsen.
Het is 25 minuten aangrijpende radio. Waarin Elsbeth Gruteke vraagt naar feiten. Hoe is het gebeurd, hoe werd je gevangen gehouden, wat deed je overdag, had je contact met de ontvoerders, wat merkte je van de onderhandelingen.
En naar gevoelens: wat ging er door je heen, hoe hield je de moed erin, hou je nog steeds van de Afghanen.
Oosterhuis antwoordt eerlijk (behalve misschien over het losgeld, waarop de interviewster ook meteen reageert: “kunt u mij daar wel vrijuit antwoord op geven”).
Oosterhuis heeft altijd vertrouwd dat het goed zou aflopen: “Ik heb veel gehad aan mijn geloof.”
EG: “U deed uw werk uit een bepaalde roeping.” (ja) “Als God mij roept hier dit werk te gaan doen, zal hij zorgen dat het ook goed met mij komt…” Ja.
En als hij de rust niet had? “Elke dag gaf God mij bijbelteksten en liederen die mij bemoedigden. Ik heb nu alleen maar een sterkere band met God.”
“Mm.. Mm” doet Elsbeth Gruteke die overstapt op of hij nog steeds van de Afghanen houdt. Voor zijn ontvoerders heeft hij gebeden en “ik bid nog steeds voor ze”.
EG: “Dat is wel heel bijzonder.”
Zo was dit ook een bijzonder gesprek waarin ik de indruk had dat Elsbeth Gruteke zocht naar hoeveel geloof acceptabel is zelfs in een EO-programma als je wil voorkomen dat niet-gelovigen afhaken uit afkeer van ‘gezemel’.
Maar misschien was dat projectie.
Zondag tussen 7 en 8 volgt een uitgebreider gesprek.
Als ik een vraag mag aandragen: Oosterhuis verhaalde erg mooi over de band met zijn chauffeur aan wie hij 39 dagen letterlijk zat vastgeketend. Ik neem aan dat die chauffeur moslim was. Hadden ze daarover gesprekken? Ervoeren ze misschien zelfs iets als een gemeenschappelijke band met God?
