Frits Spits gaat een “vrolijk, prikkelend, bezielend programma” maken.
Over taal.
Kan hij niet zonder radio maken, vraagt Jurgen van den Berg.
Dat is het niet.
“Ik houd evenveel van radio luisteren dan van radio maken.”
Dan?
Lunch!
Kippen zonder kop
Catherine Keyl zit in het Mediaforum van Lunch.
Onderwerp is o.a. de zaak-Tuitjenhorn.
Waarbij zij kritiek heeft op de heren van het AMC die zonder meer afgingen op het verhaal van de co-assistente en direct de Inspectie inschakelden en verzuimden huisarts Tromp te bellen.
Nu hebben al meer mensen erop gewezen dat dat van geen kant deugde.
Maar Catherine Keyl heeft zich ook verdiept in het (mogelijke) waaróm.
Een co-assistent, weet zij, “is een onervaren iemand”.
“Ik denk, dat moet een bloedmooie vrouw zijn dat al die professoren meteen als kippen zonder kop zijn gaan rennen en nooit eens gevraagd hebben aan die arts: hoe zit het nou.”
Dat denkt dus Catherine Keyl.
En het *is* een beetje wild gedacht.
Maar een betere verklaring is tot nu toe ook niet gegeven.
Foto’s knippen uit de kranten
Janneke van Heugten van Mediaplatform VIDM knipt vier maanden uit 87 kranten uit 22 Europese landen foto’s van vrouwen en mannen.
138 meter beeldmateriaal levert het op wanneer de vrouwen- en de mannenfoto’s op aparte vellen zijn geplakt.
Slechts 30% van de foto’s is van een vrouw. En: de foto’s van mannen zijn groter. Terwijl vrouwen meestal worden geportretteerd in de rol van verzorgende (moeder en/of aanhangsel van een man).
Jurgen van den Berg laat haar in Lunch haar verhaal doen met alleen wat ‘vertel verder’-vraagjes ertussen.
Zodat Janneke van Heugten haar punt kan maken: wanneer media een stereotiep beeld van vrouwen geven, beïnvloeden ze daarmee de realiteit. Dat kan bv tot gevolg hebben dat meisjes bepaalde studies niet kiezen wat weer kan leiden tot een baan waarin ze zichzelf niet bepaald opstoten in de vaart der volkeren.
Het gaat niet alleen om artsen en rechters (meerderheid in NL is vrouw, toch worden ze minder vaak geïnterviewd dan mannelijke collega’s).
Het gaat ook om sporters.
Slechts 5% van in de media afgebeelde de sportmensen blijkt vrouw.
Wat hieraan te doen?
In Oostenrijk, vertelt Janneke van Heugten, is een quota voor de publieke omroep.
In 2018 moeten op elke afdeling minstens 45% vrouwen werken “want wie de boodschap bréngt heeft grote gevolgen voor die boodschap”.
In het Mediaforum zitten Asha ten Broeke en Bert van der Veer.
Asha had de uitkomst van het onderzoek wel verwacht, Bert wordt “er zo moe van”.
En beweert dan dat ze in Oostenrijk willen verplichten dat 45% van de foto’s van een vrouw moet zijn en tjonge, wat is dát overdreven.
Het is ook onzin, want: niet waar – wat Jurgen van den Berg had kunnen weerleggen maar die doet dat niet.
Nu even concreet, dankzij Asha ten Broeke. Wanneer Sven Kramer en Ireen Wüst allebei winnen krijgt Sven een pagina met grote foto en krijgt Ireen een kolom.
Dat kan anders. Nee, dat móet anders.
Schouders eronder dus, hoogste tijd voor nóg een feministische golf.
(en nu even geen grappen over Heleen Mees)
Grenzen verleggen en niet terughoudend zijn
Catherine Keyl en Malou van Hintum in het Journalistenforum van Lunch.
Twee vrouwen die ik graag hoor.
Gedachtig het leuke gekat tussen Catherine en Marianne Zwagerman verheug ik me op een sprankelende discussie.
Over Opzij bv en Margriet van der Linden die daar vertrekt.
Eerst Catherine Keyl.
Die vermeldt dat MvdL in een interview zegt dat er kwa feminisme genoeg is bereikt wat niet zo is want 52% van de Nederlandse vrouwen kan niet in haar eigen onderhoud voorzien.
Waarop Malou van Hintum: ze heeft in de Volkskrant gelezen dat MvdL vindt dat vrouwen het nu ”voor elkaar hebben”.
Klopt.
Dat zei Catherine Keyl dus net óók.
Ander onderwerp.
De ‘kopschoppers van Oosterhout’ die een lagere straf hebben gekregen omdat het filmpje van de mishandeling is uitgezonden terwijl al bekend was wie de daders waren.
Terecht een lagere straf, vindt Malou van Hintum, want dit was een schandpaal en daarmee hebben ze al een stukje straf gehad.
Catherine denkt er anders over.
“Als je iemand die op de grond ligt voor z’n kop schopt moet je niet zeuren als er toevallig een camera staat.”
Malou: grens wordt verlegd en we worden al erg in de gaten gehouden.
Catherine: echt onzin, als je iemand die op de grond ligt nog natrapt vind ik het helemaal niet erg als het op tv komt.
Om te vervolgen: “Maar dat ben ik met Malou eens, je kunt daarmee niet terughoudend genoeg zijn.”
Dan zet Jurgen van den Berg nog even Catherine Keyl centraal.
Of het waar is dat ze bij Ranking the Stars met Viola Holt slaande ruzie heeft gehad.
Catherine zegt dat iets van vroeger Viola hoog zat en suggereert dat die tekeer is gegaan maar dat *zij* niks heeft teruggezegd.
En, Malou, kijk jij naar Ranking the Stars (wil Jurgen weten).
Catherine: het is een erg leuk programma.
Malou: “Ik ben een enorme fan van uitzending gemist.”
Voor het geval achteraf zou blijken dat ze iets heeft gemist, bedoelt ze.
Jurgen nog even tegen Catherine: of het een opzetje was dat zij met Viola voor Ranking was uitgenodigd.
Malou (verveeld): “Als dat onze problemen zijn gaat het goed met ons.”
Onder ‘sprankelen’ versta ik iets anders.
Kritiek op ondergeschoven kindje
“Radio is het ondergeschoven kindje van alle tijden.”
Zo introduceert Jurgen van den Berg radiomaakster Maartje Duin op wier initiatief vanavond wordt gediscussieerd over ‘Waar is de radiokritiek’.
Want álles wordt in de media besproken behalve radioprogramma’s – zegt zij en beaamt de presentator van Lunch.
Hoewel…“Twitter is één grote recensierubriek” meent Jurgen van den Berg (wel een twitteraccount, maar nog nooit getwitterd).
Maar: “Een recensent heeft kennis van zaken, luistert al jaren naar de radio, die leer je kennen en je kunt vertrouwen op hun oordeel, het zijn gidsen in de overdaad aan informatie.”
Vat Maartje Duin het prima samen.
“Moet jij het niet worden” suggereert Jurgen van den Berg.
Maar Maartje is een radiomaker dus dat zou, vindt ze, “incestueus” zijn.
Waarop Jurgen concludeert: “Zo bescheiden zijn wij radiomakers.”
Goed idee: radiokritiek schrijven.
Dat zouden inderdaad méér mensen moeten doen.