De Koude Kalkoen

Vroege Vogels

Frater Willibrordus

door 1 Reactie

Een van de hoogtepunten van Vroege Vogels vind ik de Fenolijn.
Mensen die opbellen om te vertellen wat ze de afgelopen week hebben gezien. Uitschietende planten en bloemen, zingende vogels, prille vlinders. Vandaag een zingende pad en de eerste egel. En: Frater Willibrordus. Dit keer zag hij bijen die massaal bezig waren met ‘hun ontlasting kwijt raken’ wat imkers, vertelt hij, de ‘reinigingsvlucht’ noemen. Maar in de binnentuin doken ze ook op de krokussen en dat was, weet de frater, “voor stuifmeel voor de larven”.

Frater Willibrordus. Een Fenolijn is pas een echte Fenolijn als hij erin zit. Wat ze bij Vroege Vogels natuurlijk ook weten. Zodat ik ze er wel eens van verdenk dat ook als de man alleen een flutmededeling heeft ze hem er toch tussen zetten. Wetend dat de luisteraars op hem hopen en wachten.
Vroeger berichtte Frater Willibrordus uit Arnhem. Tegenwoordig doet hij dat vanuit De Bilt.
Zou hij zijn overgeplaatst. Woont hij eigenlijk wel in een klooster. Kun je ook frater zijn als je niet in een klooster woont.

Ik heb al jaren vage associaties bij Frater Willibrordus. Zal ik hem eens googlen? ‘Frater Wil’ tik ik in en meteen vult google ‘librordus’ aan en zie ik een hoop vindplaatsen. Wég klik ik google. Frater Willibrordus moet geen mens worden. Hij moet blijven wat hij al zo lang voor me is: een brekelige stem die beelden oproept van lange pijen en sandalen en een liefdevol aangelegde kloostertuin.

Een hap zand en dan de heuvel op

door Reageer

Klik-klak, klik-klak, klik-klak.
Het handwerk van fotografen is hét achtergrondgeluid in de natuurreportage van Jeannette Parramore in Vroege Vogels. “Met collega’s van de televisie en de krant” is ze erbij wanneer twee jonge wisentkalfjes uit de trailer komen. Ze zijn opgehaald uit natuurpark Lelystad en moeten (als ze dat willen natuurlijk) tzt vier vorig jaar in Kennemerland geboren vrouwtjeskalfjes bevruchten. Omdat papa wisent dat anders doet en dat verzwakt het ras.
Jeannette Parramore tegen de onderzoeker die het wisentproject begeleidt : “En als die vaderstier zich nou toch aan zijn dochters wil vergrijpen, gaan jullie dan ingrijpen?”
De man zal, vertelt hij, niet “Ho! ho! Niet doen!’ roepend er tussen springen want: “Dat is dan de natuur.”

Intussen verkennen de stiertjes het terrein. Door eerst een hap zand te nemen en dan een heuvel op te lopen. Net als soortgenoten die hier eerder zijn losgelaten. Een is zo goed even in de microfoon te grommen: “Dat is het enige geluid dat ze maken.”

Halverwege de heuvel, in de rode avondzon, houden de dieren stil.
JP: “Alsof ze nog even blijven staan voor de televisie.”
En: “Wat een lief gezicht dat ze zo bij elkaar blijven.” Dat blijkt niet ‘lief’ maar ze zijn alleen in een vreemde wereld en blijven daarom samen tot ze meer grip op de omgeving hebben. Dan sluiten ze zich aan bij de kudde – of niet. Wat kan worden gevolgd dankzij zenders om hun nek.

Een typische Vroege Vogels-reportage. (Relatief) wild dier wordt uit krat of trailer losgelaten, onze verslaggever is erbij (met een hoop collega’s), vindt het dier lief en geeft schijnbaar terloops informatie. Niet erg verrassend, wel aangenaam om naar te luisteren.
Met extra informatie op de site. Ook over hoe we de kudde door die zenders kunnen volgen. En: mooie foto’s.

Vet cool

door Reageer

Zondagochtend is voor mij Vroege Vogels, dat me vandaag langzaam de ochtend invoert met mollen en vossen en korhoenders en vlinders en duurzaamheid en bomen die behouden blijven of juist dreigen te worden gekapt. En last but zeker niet least de Fenolijn met als we mazzelen frater Willibrordus.

Sinds een week hoor ik radiospotjes waarin wordt aangekondigd dat Vroege Vogels een keer door kinderen zal worden gemaakt. Opgewonden kinderstemmetjes met veel Gooise R’s. Vanochtend ook in de uitzending: “Wakker worden ouwe vogels!” “Stil meneer koekepeer!” “Wij vinden dat op zondag veel teveel krasse knarren…” “Wij nemen de macht over!”
Kinderen tussen 8 en 14 die veel van dieren weten óf een keer een radioreportage willen maken, kunnen zich aanmelden op de site. En dan: “Vet cool!”

Waarom stoort me dit zo. Eerst dacht ik: omdat ik niets met kinderen heb. Maar niet alle kinderen die ik op de radio hoor halen me het bloed onder de nagels. Het is dat toontje. Dat eisen, dat schelden (want ‘krasse knarren’ en ‘meneer koekepeer’ zijn neem ik aan niet bedoeld als complimenten).

Presentator Menno Bentveld (Andrea van Pol is er helaas niet) belooft tzt een “unieke uitzending” waarnaar hij -zegt hij- graag zal luisteren. Ik ben benieuwd hoevelen dat mét hem zullen doen en wie dat dan zijn. Kinderen? Misschien. Volwassenen die kinderen snoezig vinden? Zou kunnen.
Deze krasse knar zal er in elk geval niet bij zijn.