De Koude Kalkoen

De Perstribune

“Ik bedoel natuurlijk …”

door 1 Reactie

Govert van Brakel praat met Jos Heijmans (RTL) over de verkiezingen voor de Provinciale Staten. Dat we onze eigen gedeputeerden niet kennen. En vaak de CvdK niet eens.
Behalve dan in Zeeland: Karla Peijs.

Dit verbaast de presentator niets. Want Karla Peijs…
GvBr: “Pittig vrouwtje.”
Om zichzelf na een pingel te corrigeren: “Ik bedoel natuurlijk mevrouw.”

Pfoei – dat scheelde maar *dit* of de laatste 23 feministen van Nederland hadden met spandoeken en megafoons bij Omroep Max op de stoep gestaan.

“En jij dan?!”

door Reageer

Erica Terpstra – dit keer te gast bij De Perstribune.
Leuk, leuk! Over het hier (haar nieuwe programma) en het toen: haar jeugd.
Herinneringen en oral history.

Haar kleinkinderen stelden haar vragen.
Zoals: wat vond je het lekkerst. En: wanneer heb je voor de eerste keer gezoend.

Govert van Brakel: “En wéét je dat nog?”
Erica: “Ja natúúrlijk! En jij dan?!”

Een náuwelijks merkbare stilte. Dan: de presentator herinnert het zich inderdaad.
“Je schrikt je dood maar je onthoudt het wel, het is een van de onvergetelijke momenten in het kinderleven.”

Je schrikt je dood?

Radiobitch Harmke Pijpers slaat wild om zich heen

door 3 Reacties

Een uur lang Harmke Pijpers te gast in de voor de gelegenheid tot Kersttribune omgedoopte Perstribune. Niet Govert van Brakel in z’n eentje maar met Margreet Reijntjes.
Die met “ben jij een goeie journaliste?” terecht: “wat een rare vraag, heb je je niet voorbereid?” over zich afroept.
Harmke Pijpers doet zelf ook irritant door “wat zitten jullie nu naar elkaar te knikken?!” te doen alsof ze zelf geen benul heeft van de manieren waarop radiopresentatoren met elkaar en de mensen achter het glas communiceren.

Niet meer te stuiten is de tot super Radio Bitch gekroonde journaliste wanneer ze de kans krijgt te fulmineren over hoe ze door de NOS is gedumpt. Omdat ze te uitgesproken was. Kan het ook niet een beetje aan haarzélf hebben gelegen, informeert Margreet Reijntjes maar: Nee! Ze was té goed voor de NOS en toen hebben ze bewuste op haar plaats “iemand neergezet die ze niet zo goed vonden”.

“Op de zaterdagochtend?” Ik hoor verbijstering in de stem van Govert van Brakel die, vermoed, ik net als ik aan Lucella Carasso denkt. Nee, op de vrijdagochtend. Dat is nogal wat, iemand zo neerzetten. Nou, ze noemt zijn naam toch niet? Nee, zegt Van Brakel, maar die is natuurlijk makkelijk te achterhalen.
Mij is dat niet gelukt maar ik denk dat het Jeroen van Dommelen was.

Is er een kans dat Pijpers ooit bij Omroep Max terecht komt? Geen geverfde haar op haar ijdele hoofd die daaraan denkt. Jan Slagter zal haar, weet ze, ook niet *willen*. Want het publiek dat hij nu bedient is oud-TROS-publiek. En je moet niet “alles boven de 50 op 1 hoop gooien”.
Ik ben het mbt Max wel met haar eens maar móet dat nou zo vals tegen je gastvrouw en -heer die bij die omroep werken en die jóu een uur lang met alle mogelijk egards hebben behandeld?

Typisch een voorbeeld van je eigen ongelijk bewijzen: deze vrouw is niet gedumpt wegens ‘te goed’ maar wegens ‘meer bitch dan prettig is om naar te luisteren’. En dan ‘bitch’ in de echte betekenis van het woord en niet in die van de Prijs.

“Je moet niet Koning Voetbal vieren maar Onze Lieve Heer”

door 1 Reactie

Antoine Bodar is iemand voor wie ik een groot zwak heb.
Ik hou van zijn stem, van zijn wat geaffecteerde toontje, van zijn gelijkhebberigheid.
Ik zal de programma’s waarin hij optreedt (en dat zijn er véél) niet opzoeken maar hoor ik hem toevallig, blijf ik hangen.
Een maand geleden was hij te gast in De Perstribune. Niet in vrijetijdskledij, viel presentator Govert van Brakel op. Uiteraard niet, antwoordde Bodar: dit was immers wérk. Daarna kwam het niet meer goed.
Korter geleden trad hij op in Lunch! Over zijn reis naar Palestina en Israël. Met niet malse kritiek op de manier waarop Israël de Palestijnen behandelt.

Nu is het Vrijdagmiddag Live.
Voor Jan Mom en Laura Kors toekomen aan kritische vragen komt er een spontane mening over Madonna en SM (“decadent”) en dat in de jaren zestig de priester ‘conferencier’ werd (bah) en (een mooie:) “Wij zijn recht-toe-recht-aan Calvinisten ook al zijn we katholiek.” Verder zijn zowel zijn broer als hij door een broeder “navenant benaderd” hoewel er geen greep tussen de benen is gedaan.

Dan schieten Mom en Kors in de houding dus gaat het over de Paus aanklagen (“leuke publiciteitsstunt”) en Bodars idee om jonge priesters ‘plaatsvervangend boete te laten doen’ voor de oude misbruikers omdát die oud zijn.
Mom: “Wel makkelijk voor de schuldigen.”
Bodar: “Mag het ook ménselijk blijven?”

Goede uitleg van de klem waarin Daneels zat en het probleem van de juridische uitleg van het priesterschap en aansprakelijkheid die niet onjuist is maar wel zo kan overkomen (dit snappen Mom en Kors niet). Waarom we hém altijd zien ipv bisschop Eijk: “Je moet mensen op hun talenten gebruiken.”

En – het zat er dik in – bitchen over Paul Vlaar: “Je moet niet Koning Voetbal vieren maar Onze Lieve Heer.”
Lopen kerken leeg? “Kerken die gewoon orthodox zijn, zijn vol.”
En nu ook nog de glossy Antoine “om het schone van de katholieke kerk naar voren te brengen”.

Mij zal hij niet op de knietjes op harde houten richels krijgen (=slechte jeugdherinnering).
Maar me prikkelen en *amuseren* doet hij wel.
En laat hij nou niet zeggen dat hij dat laatste niet ambieert.

Wie heeft het telefoonnummer van Jan Slagter en hoe blij moeten we zijn

door 1 Reactie

Gerard Arninkhof presenteert dinsdag zijn laatste NOS-Journaal.
Om twintig over acht neemt hij die avond afscheid van ons. Sober, belooft hij. Niet met “een grote show”.
Govert van Brakel belt Arninkhof terwijl die in Albanië staat te wachten tot hij kan terugvliegen. Als een soort afscheidskadootje stelde de NOS hem in de gelegenheid reportages te maken waar hij dat in 1997 en 1999 ook deed. Om te kijken wat er is veranderd. Veel, vertelt de NOS-anchor. Ten goede.

Vindt hij het jammer om te stoppen? Ja. Want: “journalistiek is het leukste vak dat er bestaat” en hij heeft “genoten” van de kansen die hij kreeg. En nu gaat hij genieten van “veel vrije tijd”.
Jamaar – eens een journalist, altijd een journalist?
“Ik herinner me jouw afscheid, Govert,” reageert Arninkhof, “je zei: ik heb geen plannen, ik zie wel wat er op me afkomt.” En look at you now. En dus ook: wie weet.
GvBr: “Ik kan je het telefoonnummer van Jan Slagter geven.”

Wie dat nummer al heeft is Ron Brandsteder, de blijf-lekker-zitten-gast van deze Perstribune. De man maakte gisteravond een Ganzenbord-show waarbij hij vooral erg om zichzélf moest lachen. Zoals altijd eigenlijk, maar dan nu voor MAX. En nu gaat hij, ook voor MAX, ‘Wie van de drie’ maken.

Voor de zoveelste keer denk ik: De Perstribune staat of valt met z’n gasten.
Ik begrijp ook wel dat het niet altijd ‘een’ Sonja Barend kan zijn. En best mogelijk dat MAX volksstammen een groot plezier doet met Ron Brandsteder en Viola Holt.
Maar zelf dacht ik al een paar keer: als de presentator niet Govert van Brakel was, zou ik waarschijnlijk niet luisteren.