Mulisch is dood, lang leve de reageerders

Het is nog nét niet: en waar was jij toen je hoorde dat…
Maar het is wél: wat ging er door je heen…

Harry Mulisch is dood.
We wisten al dagen dat hij doodziek was, maar nu is hij dus dood.
Wat gisteravond om negen uur even op TT stond en na dertig seconden niet meer en om elf uur vanochtend is het officieel en raken we er niet meer over uitgepraat.
Iedereen die ik op twitter volg en die online is meldt het: Mulisch is dood. Een uur later nog steeds: Mulisch is dood. (Echt? En jij denkt dat je *nieuws* brengt?)

De NOS ruimt er in de nieuwsblokken ruim tijd voor in, OVT gooit het programma om en wanneer Govert van Brakel er in De Perstribune óók over begint snap ik dat wel maar ben ik er eigenlijk wel over uitgeluisterd.
Gast Arie Boomsma zegt dat hij het ‘wie brengt als eerste het doodsbericht’ onfris vindt, presentator Govert van Brakel is praktisch: als je het op tijd weet, kun je een mooie necrologie voorbereiden.

Interessant: het verhaal van NOS plv. hoofdredacteur Marcel Gelauff dat door een ‘miscommunicatie’ tussen twee redacteuren het bericht over Mulisch’ dood (die ze via-via hadden vernomen) gisteravond even op TT stond hoewel met de familie was afgesproken het pas vanochtend bekend te maken.
Maar ja: twitter.
Verzuchting: hebben afspraken met oude media nog wel zin nu er nieuwe media zijn.
Antwoord: nee.

Nelleke van der Krogt vindt het overlijden van Mulisch “vreselijk natuurlijk”, tot de vrouw van het SBS-programma over de paranormale kinderen is het nog niet doorgedrongen en Dirk Scheringa vond Mulisch “een bijzondere man” maar hij heeft “geen boeken van hem gelezen want daar had ik geen tijd voor”.
* Zucht*.