Een nieuwe uitdaging voor de Filiaalhouder

“Jij hebt een nieuwe uitdaging gevonden, je zit in de trein.”
Lara Rense doet met haar aankondiging een poging het Filiaal een slinger richting spanning en sensatie te geven. Helaas moet Joris van de Kerkhof het doen met de harde werkelijkheid: hij zit inderdaad in de trein en het zóu moeten gaan over vertragingen en klagende reizigers maar hoewel hij zoekt met een lantaarntje vindt hij niet veel.

“Denkt u dat het allemaal goed gaat. Met de vertragingen,” vraagt hij aan een vrouw met koffie. Die ziet haar trein op het bord staan en nee, ze heeft de afgelopen week géén last gehad: “Ik werk in het dorp waar ik woon.” Nu gaat ze naar München. “Is het een mooie reis?” “Dat weet ik niet, dit is de 1e keer.”
Even vrees ik dat er he-le-maal niets gaat gebeuren in dit Filiaal. Maar de man van Rover met wie was afgesproken komt te laat omdat hij tien (!) minuten vertraging had. Een “meneer op een bankje, hij zit lekker te wachten” heeft wel ergernis, maar die betreft de *tram*.
Dan: gelukkig! Een man uit Bunnik heeft laatst 2 uur over de reis gedaan ipv 10 minuten. En als het vandaag echt slecht weer wordt, ziet hij het voor vanavond en morgenochtend maar somber in.

Om negen uur heeft Joris van de Kerkhof zich per auto verplaatst naar station Zeist waar een trein is uitgevallen. “Nu zitten de mensen te wachten en hebben *geen enkel idee* hoe het verder gaat. Maar ze kunnen een trein later nemen – die van drie over negen.”
Tenslotte nog een vrouw die moet om-treinen en nu meer moet betalen omdat ze niet voor negen uur heeft kunnen reizen maar in de file staan is ook niks (en daar spreekt ze filosofisch over).

Dit Filiaal was inderdaad een uitdaging: hoe van niets toch nog *iets* te maken.
Kwa inhoud hield het niet over. Maar voor vlijt krijgt Joris van de Kerkhof een tien.
En indien gewenst een zoen van de juffrouw.