De bobo die geen bobo wil zijn

Vanochtend direct na het Radio 1 Journaal schakel ik naar Radio 2.
Bijna direct. De aankondiging van wat ging komen in het Jaaroverzicht trok niet.
In de middag zal het Live vanuit dat café in Amsterdam zijn. Jan Mom dus.
Heel soms heeft dat programma zijn moment(en). Heel vaak is het ongein.

Net toch even geprobeerd. Ik val in Erica Terpstra.
Eén van mijn idolen. Lekker aan de babbel. Met inderdaad Jan Mom maar ook Jurgen van den Berg. Over sport. Over dalen en toppen en meer dalen.
Ze was erbij, toen met Sven Kramer. En nee, ze is toen *niet* met ‘m gaan praten.
Omdat ze geen bobo wou zijn. Wat ze natuurlijk is. Maar ze wou dus niet als bobo zich bemoeien met dingen die haar niets aangingen.

Eén keer deed ze dat wel.
Toen de waterpolovrouwen na het winnen van de halve finale uit hun dak de polonaise in gingen. Toen heeft ze hun trainer gebeld. Dat hij moest zorgen dat ze weer de voetjes op de vloer kregen. Dat ze bij de les bleven. Voor de finale.

Waarop die zei: “Terp – maak je niet druk. Ze vreten ze op.”
Wat ook gebeurde.
“Terp”. Wat een leuke koosnaam voor deze kanjer.