Antoine Bodar is te gast bij DIDD om zijn glossy ‘Antoine’ te presenteren. Geproduceerd “om de vrolijkheid en de schoonheid van het katholieke geloof te leren kennen”.
“Hij (de glossy) glimt niet” valt Tijs van den Brink op. De inhoud glimt wel, zegt Bodar. Dus kan de buitenkant dof blijven. En zwart verbergt zonden en daarom zijn priesters gekleed in het zwart (.. hoorde ik dat nou góed?)
TvdB: “Want die hebben veel te verbergen?”
AB: “Ja, dat blijkt wel de afgelopen maanden.”
Waarna ze gaan kneuteren met Elma Drayer die in Rome Bodar mocht interviewen, die zijn bed en zijn stoel zo hard vond maar die wel was opgevallen dat hij een mooi uitzicht had.
Fragment uit de Postbank-reclame met Jan Mulder. “Wat was leuker, met Elma of Jan” – in Rome dus. Het was ánders.
“Heb ik een ander beeld van de Moederkerk als ik het blad heb gelezen” vraagt Elsbeth Gruteke (naar mijn idee: ter zake komend). De eucharistie is bijzonder, antwoordt Bodar. “Je onderbreekt de week wérkelijk” als je naar een mooie mis gaat. Maar dat, reageren de presentatoren, heb je natuurlijk ook bij een mooie dienst.
EG: “Moeten we allemaal katholiek worden? Ik weet dat Tijs het wel eens overweegt.”
Tot mijn stomme verbazing zie ik Tijs van den Brink (ik kijk mee via de webcam) nu serieus knikken. Katholieken en orthodoxe protestanten hebben heel veel gemeen en we moeten maar bidden tot de Heilige Geest, reageert Bodar.
TvdB: “Waar gaat de opbrengst heen?” Naar een goed doel.
Het gesprek viel me tegen. Mogelijk was het kruit al verschoten in het eerdere gesprek over Brandon en de (on)mogelijkheden van de behandeling van verstandelijk gehandicapten. Mogelijk is Antoine Bodar beter als hij kritischer wordt geprikkeld.
En misschien verwachtte ik gewoon teveel.
Geef een reactie