“Hallo Henny, hoor je ons ook?”

Henny Radstaak zit voor de tuinvogeltelling in de tuin van Beleef de Winter.
Enthousiaste vogelkijkers aan zijn zijde, pen in de aanslag en tellen maar.
“Zitten jullie koffie te drinken?” stelt Lisa Wade een indringende vraag.
Stilte.
Menno Breedveld: “Hallo Henny, hoor je ons ook?
Nee, hij hoort ons niet.
“Hallo?”
Henny hoort ‘ons’ dan niet, wij horen Henny wel. We horen hem in de verte gesprekken houden alsof hij gewoon op de radio is wat hij niet écht is maar ook een beetje wel. Zodat ik me voel als een voyeur (maar dan met oren) want Henny weet niet dat er óver hem wordt gepraat en ook niet dat hij langzaam wordt overstemd door een stemmige viool.

Na negen uur: daar is opnieuw Henny Radstaak.
Nu officieel via de telefoon. Hij slaat zich er dapper doorheen al is het wel balen dat hij (leuk idee) een microfoon buiten had gehangen en ook het geluid daarvan bereikt ons nu niet.

Tien voor negen voor de laatste keer Henny Radstaak.
Nu *plenst* het ook nog eens in de tuin maar gelukkig is de telling hier al voorbij dus wordt -weer via de telefoon- opgesomd wat er is gezien.
Ik probeer mee te leven met een ‘kickmoment’ dat tegelijk een ‘frustratiemoment’ is.
Maar ik word alweer ernstig afgeleid door de techniek en het falen daarvan.
Arme Henny Radstaak.