“Da geh’ ich ins Maxim…”
De wat brekelige maar nog steeds opmerkelijk toonvaste stem van de 107 jaar oude Johan Heesters.
Gisteren onverwacht optredend in theater De Flint in Amersfoort. Ter ere van het afscheid van directeur Erkelens. Die, vertelt hij aan Matthijs Holtrop, “een heerlijke avond” heeft gehad.
Dat ‘heerlijk’ geldt niet voor iedereen. Hein Kasbergen van het actiecomité ‘Heesters Raus’ (opgericht toen de man twee jaar geleden ook in De Flint optrad) vindt het maar niets. Zeker niet voor “de joodse gemeenschap”.
Waarna de verslaggever kwoot tegenover kwoot zet.
Erkelens over Heesters die te groot was voor Nederland (“net als Linda de Mol”) en in 1932 naar Wenen is gehaald en toen Hitler kwam “als ijdele opportunist” is blijven optreden.
Kasbergen over Heesters als een collaborateur die nu “als een mol onder de grond” zou moeten blijven.
“Ziekelijk gedrag” verwijt Kasbergen aan Erkelens omdat hij mensen pijn heeft gedaan. Geschoffeerd.
Ach, doet Erkelens. Hij als theaterdirecteur zoekt “de randjes op en achteraf zal de geschiedenis aangeven of ik me over het randje heb bewogen”.
Met Heesters “Das teure Vaterland!” het slot van ‘Maxim’ zingend eindigt de reportage.
Erg knap gemaakt. Citaat na citaat. Geen overdreven sentiment. Maar daarmee des te sterker.
(foto: Vera van Brakel)
Alleen jammer dat het totaal onbegrijpelijk was als je, zoals ik, halverwege in de repo viel.
@Leontien: tja – dat gaat bij veel interviews en reportages op denk ik.
Ook bij boeken waar je halverwege in valt.
Alleen zéér simpele gesprekjes kunnen het hebben dat je er halverwege invalt en dat dan blijkt dat je niets hebt gemist.
@Jeanne Maar meestal kun je, als je ergens halverwege in valt, uit de vragen nog wel opmaken waar het over gaat. Dat was mij nu totaal onduidelijk. Het was wel een aparte (en dat bedoel ik positief) manier van een reportage maken.
@Leontien: nu begrijp ik je beter. Ik dacht dat je het negatief bedoelde.
Ik vond het hier sterk, dat tegenover elkaar zetten van die meningen.
http://nos.nl/audio/214147-johan-heesters-trad-onverwacht-op-in-amersfoort.html
Ah, dank voor de link naar het volledige item. Nu ik het in zijn geheel heb kunnen beluisteren is het inderdaad een hele sterke manier van meningen tegenover elkaar zetten. Mooi stukje zwart-wit zo 🙂
Nee hoor Jeanne, geen bezwaar tegen gebruik van de foto. Op http://naarmijnidee.blogspot.com
beschrijf ik mijn gemengde gevoelens bij het optreden van Johan Heesters tijdens het afscheid van Pieter Erkelens.