Twee Nederlanders die om half zeven uit Libië op Schiphol zijn geland heeft de op ze wachtende Joris van de Kerkhof gesproken.
“Nou ja, gesproken. Ik heb gehoord dat ze Nederlands spraken. Ze wilden niks zeggen.”
Dit nadat hij uren had staan kijken naar deuren met “twee poppetjes met oranje tulpen die elkaar zoenen en dan gaan de deuren open en dan zoenen ze niet meer”.
Eerder vannacht (om kwart over twee) wachtte hij de Nederlanders op die met een militair vliegtuig op luchtmachtbasis Eindhoven waren afgezet. Ook die wilden niet praten. De piloot, Koetsier, praatte wél. Het was druk op de luchthaven in Tripoli. Maar verder was alles “heel normaal”. Op wat chaos in de vertrekhal na.
Gelukkig krijgt Joris van de Kerkhof op Schiphol nog wel 1 Amerikaan voor de microfoon. Jammer (voor ons) is dat er “bij hem op de compound” niets te merken was van de opstand maar hij was wel blij dat hij weg kon.
Een groepje jonge Engelse leraren heeft “iets meer gemerkt” (kogelschoten en demonstranten pro en contra). Ze willen graag terug. Ze denken dat het binnenkort al kan. Want Kadhafi zal vast snel verdwijnen. Hoewel je dat natuurlijk nooit zeker weet.
“Just have to see what happens.”
Geef een reactie