Christenen snappen het bijna

Je kunt het Herman en Jettie Boonstra niet verwijten dat ze de talkshows aflopen. Die willen aandacht voor hun lot.
Wel maakt dit het voor DIDD een extra uitdaging iets uit ze te krijgen dat (bv) Pauw & Witteman niet is gelukt.

Het programma zet sterk in op hoe zielig en gemeen het allemaal is: goedwillende pleegouders die Marokko worden uitgezet, wenende kinderen achterlatend. Hangen aan hun benen deden ze (”ga niet weg”), spullen uit de ingepakte koffer gooien ook (“ga niet weg”). Terwijl het echtpaar Boonstra nu óns mobiliseert. En Maxime Verhagen. Met wie ze vanochtend een kort gesprek hadden waarover ze (hè, wat jámmer nou) niks mogen vertellen.

Achtergrond: in Marokko waait een nieuwe fundamentalistische wind zodat een enkele rondslingerende kinderbijbel al wordt aangegrepen om christenen de toegang tot het land te ontzeggen. Hébben de Boonstra’s hun pleegkinderen geïndoctrineerd? Nee, zegt Herman Boonstra. Ze vertelden ze over Christus maar op school hoorden ze over de Koran. Mooi evenwicht dus.
Zoals ik zei: vertrouwd verhaal. Met als welkome nieuwe inbreng die van een gast (maar: wie? Ik vind veel van die mannenstemmen zo op elkaar lijken). De man vertelt dat hij zelf drie pleegkinderen heeft en 1 is een moslimjongetje. Diens vader heeft de imam geraadpleegd of dit wel kon en de imam zei ja. Want: zo krijgt hij tenminste nog *iets* van het geloof mee. En: “De christenen snappen het *bijna*. Je hebt eerst het Oude Testament en dan het Nieuwe Testament en dan Mohammed en die snapt het helemáál.”

Dat vind ik dus heel geestig, die combinatie van ‘goed gedaan, jochie’ en ‘de tien is alleen voor de juffrouw’.