Tim Overdiek is nu ongeveer zes weken duopresentator met Lucella Carasso.
Ik was niet direct enthousiast. En ik werd niet snel enthousiaster.
Maar ik probeerde een open geest en een open oor te houden.
Zo beluisterde ik gesprekken waaraan geen touw was vast te knopen en gesprekken die ‘wel gingen’ en zeer bedachte of in elk geval bedacht klinkende bon mots. Ook was ik getuige van zgn leuk gekwinkslag tussen de presentatoren tijdens het mediaoverzicht. Alleen is het steeds zgn leuk. Ze doen hun best. Ze verzinnen het. Het komt niet spontaan.
De laatste week luister ik steeds minder.
Ik kan er namelijk niet meer tegen. Ik kan vooral niet tegen de stem en de manier van spreken van Tim Overdiek.
Niets persoonlijker dan een stem.
Dat die me niet bevalt, verwijt ik de presentator ook niet.
Vroeger vond ik de stem zelfs leuk. Dat geknepene, dat precicieuse, licht bekakte. Ik hóór een mond die niet wijd open gaat maar geknepen, getuit is. O’s die eu’s zijn.
Geestig als correspondent in Engeland vertellend over hun Queen.
Niet zo geestig als duopresentator van het Radio 1 Journaal.
Het is, ik zeg het nogmaals, een kwestie van smaak.
Mij staat de stem van deze presentator zo tegen dat ik naar hem luisteren niet langer dan een half uur opbreng – en zelfs dat niet altijd. Zodat ik ook Lucella Carasso wegdraai – wat me zeer aan het hart gaat.
Het is niet anders.
Zóóóó met je eens! Ik ben afgehaakt.
Gisteren presenteerde Tim de uitzending in z’n eentje. Hij ‘versloeg’ het nieuws alsof het een sportwedstrijd betrof, waarbij hij de luisteraar een climax en ontknoping beloofde over de burgeroorlog in Ivoorkust. Uit twee gesprekken maakte ik op dat hij niet (of slecht) luistert naar de gast, omdat hij vragen stelde waarop het antwoord al gegeven was. Verder was er nog een luisteraarsvraag waar in de uitzending niets mee gedaan werd (niet erg overigens, dat vind ik zeer opgedrongen en overbodige interactie – ik ben niet geinteresseerd in de mening van een individuele luisteraar maar wil de hoofdlijnen, de context en duiding horen).
Tim hanteert een aanpak die me doet denken aan Amerikaanse nieuwsshows, waarbij nieuws vermaak en sensatie is, en bovendien gebracht moet worden in een afgemeten programma met een kop en een staart. Terwijl nieuwsontwikkelingen zich niet laten persen in zo’n keurslijf.
En wat me ook een beetje stoort is dat hij regelmatig een gesprekje afsluit met een ongenuanceerde conclusie, die menig keer (a) de lading van het gesprek niet dekt, en (b) soms beledigend is voor zijn gast. Ik meen me te herinneren dat het illustere duo Catrien/Michiel die aanpak ook hanteerde. En was Tim toen niet adjunct hoofd?
@Eric: ik hoorde het ook, dat stellen van de vraag terwijl de geïnterviewde net zelf daarover had verteld.
Toen heb ik de radio uitgezet en ben iets leukers gaan doen.
Ik begrijp de voordurende kritiek op Overdiek niet. De ochtendeditie stoort mij veel meer als het gaat om tendentieuze headlines, beledigen en niet laten uitpraten van gasten, en ongenuanceerde conclusies. Regelmatig stoor ik me aan de gejaagde manier van vragenstellen en de gelijkhebberige reactie (“zie je wel” of “oh dus toch”). Bij Overdiek heb ik dat juist helemaal niet. Prettig om naar te luisteren.
Sven blijft echter de onbetwiste nummer 1 in de categorie arrogant en sensationeel presenteren. Ik blijf me verbazen dat hij nog steeds een uur radio per dag mag vullen. Vandaag met Rob Gonggrijp was weer zo’n mooi voorbeeld.
Helemaal eens KKK. Hoe krijgt iemand het zo zijn strot uit.
Waarom accepteren we die Engelse accentjes zoals ook
van Jinek eigenlijk? En dan ook nog zo lekker geaffecteerd.
Bah!
Vorige week had hij het over helium. Het lijkt wel of die man
continu aan de helium hangt.