Toen onze eigen snel naar Japan overgevlogen correspondenten er moeilijk hun weg zochten viel de NOS al vaak terug op Kjeld Duits. “In Japan wonende Nederlandse journalist.”
Eerst als extraatje (Wouter Zwart, wat zie jij?) en nu de Nederlanders het land zijn ontvlucht ook steeds meer voor het echte nieuws. Wat een verschil. Het is écht anders als een anders in China gestationeerde goede bedoeler vast stelt dat er rijen voor de supermarkt staan. Die doet zijn best (en raakte ook al snel in paniek, viel op).
Kjeld Duits is bij de opvangcentra in het door de tsunami geteisterde gebied. Waar mensen doodgaan. Oude mensen, zwakke mensen. Omdat het koud is en er onvoldoende dekens zijn en geen verwarming.
Ongekend. Japan, dat zo goed is met hulpverlenen bij rampen, ziet geredde en opgevangen mensen nu doodgaan. Machteloos.
Hoe reageren de Japanners? Dat willen we steeds weten. Om ons even steeds te verbazen over dat die zich niet wenend en krijsend op de borst slaan. En Kjeld – hoe is het met jóu?
“Ontzettend verdrietig en moeite om de tranen binnen te houden” vertelt die. Net als de Japanners.
Nee, niet boos. “Misschien ben ik te lang weg om die westerse manier van denken te hebben.”
Ik hoop van harte dat de NOS deze man houdt als correspondent wanneer dit nieuws is geweken. Niet alleen omdat hij goed verslag doet. Hij komt integer over en is oprecht betrokken.
Hij *deugt*.
Geef een reactie