Tenslotte in het Radio 1 Journaal een email-wisseling tussen een werknemer in een van de kerncentrales in Fukushima en iemand van het kantoor van TEPCO in Tokio.
Onthullend, aangrijpend en pijnlijk.
Voorgedragen door twee mannenstemmen.
Met daaronder een aanzwellend muziekje. Dramatisch muziekje.
Iets voor een begrafenis. Of een heel griezelige horrorflm.
Moet zoiets?
Het Radio 1 Journaal gebruikt vaak muziekjes.
Vanochtend nog in de column van Frank Renout.
Dat was evenmin subtiel. Maar in zo’n column hóeft het ook niet subtiel te zijn.
Bij de mailwisseling leidt het mij af.
Ik wil zelf kunnen bedenken of ik iets beangstigend vind.
Dat hoeft de redactie me niet in te wrijven met een droevig deuntje.
Geef een reactie