Invalrecenseren met een vrouwelijke touch

Mijn favoriete Volkskrantcolumnist is Jean-Pierre Geelen.
Kan me niet schelen waarover hij schrijft, (meer dan) 9 van de tien programma’s die hij beschrijft zag ik niet maar het is altijd interessant en meestal om te gniffelen en soms zelfs schaterlachen.

JPG is nu op vakantie, vijf weken. Elke week een andere vervanger en tot nu toe houdt het niet over maar volgende week is het Femke Halsema (van laatst dat mooie stuk over Mad Men) wat best heel leuk kan zijn.
Lunch! had Femke daarover graag in de uitzending gehad (oproep aan haar via twitter) maar Femke kon niet of wou niet (of had twitter even niet aan) zodat we Sanne Wallis de Vries krijgen die óók volgende week invalrecenseert – bij NRC Handelsblad.

“Komt er een vrouwelijke touch” vraagt Jurgen van den Berg.
“Tuurlijk, ik ben vrouw” zegt Sanne WdV.
Gaat ze overleggen met Femke? Zou “wel grappig” zijn, vindt de cabaretière, om 1x exact hetzelfde te schrijven als Femke, of in elk geval over dezelfde dingen.

“Doe mij een lol,” vraagt Jurgen van den Berg, “doe 1x een column over radio.”
Sanne Wallis de Vries aarzelt. Bedoelt hij nu? Zomaar? Geïmproviseerd. Ze denkt dat de presentator bedoelt: óp de radio. Maar Jurgen bedoelt: *over* radio. Want het gaat altijd over tv “en radio komt zo weinig aan bod”.

Is misschien wel een idee, geeft de invalrecensente toe.
Zou verplicht moeten zijn. Minstens 1x p.w. een visie op radio.
Waar dezer weken ook nog eens veel meer gebeurt dan op tv.