Heeft NOS-redacteur Dionne Stax die vandaag haar tweede dag van de Vierdaagse loopt al spierpijn? Beetje wel. Maar, lacht ze opgewekt, dat hoort erbij: “Je moet wel voelen dat je de Vierdaagse loopt.”
Joris van de Kerkhof voelt het ook.
Eerst op camping Vossendijk waar de tentjes tegen mekaar staan en iemand ruim een uur heenslaapt door de wekker die ons tot in de eigen huiskamer wakker trilt. Wanneer de man eindelijk uit de tent kruipt heeft hij nog vier minuten om de start te halen.
Met bloedblaren. Zodat de dokter gisteren al na 10 km adviseerde niet te starten.
Maar: “Ik hoop dat het pas mis gaat na de vierde dag.”
Andere man. Met twee zeer slaperige dochters die minimaal twaalf moeten zijn (=eis om mee te doen) maar klinken als acht.
Ze lopen mank, constateert Joris van de Kerkhof.
“Wat voel je?” “Pijn. In m’n hielen.”
Pa (opgewekt): “Als we eenmaal lopen, is de pijn weer vergeten.”
*Opgewekt* is het kernwoord vanochtend. Opgewekte lopers, opgewekte mensen langs de route, opgewekte supermarktman in het dorp Alverna waarvan niemand ooit had gehoord maar nu dus wel waar ze daar vast ook weer heel opgewekt over zijn.
Het is vast flauw en wie weet zelfs gemeen maar mag er alsjeblieft ook een beetje gezeurd en geleden worden.
Is voor de(ze) luisteraar wel wat leuker.
Geef een reactie