Dansen en dan niet vallen

Sluwe profiteurs waren het, de babyboomers. Schaapjes op het droge, alles goed voor mekaar en nu de jonkies voor ze laten werken.
Militante mastodonten ook. Politici die niet meer lonken naar het pluche en dus de machtbeluste jongere generaties de oren wassen wanneer zij die oren laten hangen naar wie ze maar in het zadel helpt.

Brekelig zijn ze óók, de 65+-ers. Ze komen makkelijk ten val en huppa! Daar gaat weer een heup. Ze moeten daarom bewegen en, hoor ik via Trudy van Rijswijk die haar pappenheimers kent: zé vinden allemaal (!) dansen leuk want dat kennen zé nog van ‘vroeger’.
“Grijze hoofden, mannen en vrouwen” ziet de verslaggeefster.

“Er wordt flink wat gevallen zie ik” zegt Trudy van Rijswijk en ik schrik: zijn de grijze hoofden nou voor haar ogen collectief onderuit gegaan? Maar ze bedoelt dat ze dat in het persbericht van ‘Consument en Veiligheid’ heeft gelezen.
Waarna Cees Meijer van het instituut ons getallen onthult (62.000 gevallen ouderen jaarlijks naar het ziekenhuis). En dan verhaalt over dé ouderen die dansen allemaal leuk vinden en dan ook hun kinderen en kleinkinderen kunnen meenemen zodat het verbindt.

“Maar wat gaat u nou doen,” vraagt de verslaggeefster op een toon van ‘ach gossie, die oudjes’ “als de een na de ander vréselijk geblesseerd raakt?” Hóeft niet, zegt Meijer, onder goede begeleiding.

Trudy tegen een man: “U bent wel een waaghals, hoor. Daar staat u met uw jasje te wapperen, hebt u het warm gekregen?” (ja) “U maakt allemaal van die tussenpasjes, dadelijk vált u nog.” Tegen de vrouw bij hem: “Bent u niet bang dat hij valt?” (nee)
TvR: “Nou heeft hij zijn jasje zelfs uitgedaan!”

Weet je wat nog erger is dan vallen? Te worden toegesproken als een klein kind alleen omdat je 65+ bent.
Dat breekt nl niet een pols, dat breekt je geest.