Je wil de ander nog 1x omhelzen

De dood is taboe, als de dood toeslaat zijn we sprakeloos en dan hebben we behoefte aan rituelen.

Joris van de Kerkhof, zelf “een beetje katholiek opgevoed” viert met Leo Feijen (RKK) Allerzielen. Vieren dat de doden “voortleven in ons hart en bij God”.
Feijen spreekt prachtige zin na prachtige zin. Hij draagt gedichten voor. Zoals het mooie Zeven maal om de aarde gaan van Ida Gerhardt. Feijen: “Je wil gewoon die ander nog 1x omhelzen.”
Hij vertelt over zes jaar geleden toen zijn moeder stierf. In de herfst, met druilerig weer zoals we nu hebben. Toen zij haar laatste adem uitblies brak de zon door. Waarop een vrijwilliger in de hospice Feijen op de schouder tikte en naar buiten wees: “ze is er al”.

Om half negen is het Filiaal verhuisd naar een kerkhof in Bilthoven. Joris van de Kerkhof en de beheerder van de begraafplaats doen lacherig. Over chrysanten en gladiolen.
Weg is even de sfeer van weemoed.

Een half uur later krijgt de Filiaalhouder van Marcel Oosten de vraag mee wat Halloween met Allerzielen te maken heeft. De gasten kunnen er niet veel mee (ik als luisteraar ook niet), Feijen valt -gelukkig- weer terug op “eeuwenoude rituelen die met verdriet verzoenen”. De beheerder, Vos, vertelt over “wierook, die opstijgt naar de hemel, mét alle verdriet” terwijl hij die wierook en het verdriet nakijkt.

MO om vijf voor half tien tegen JvdK: “Wat is jóuw gevoel?”
Stenen beschrijft de Filiaalhouder. Maar ook een man die net langs kwam. Voor het graf van zijn vrouw die vorig jaar is overleden. Kindergraven.
Druppels van de bomen, herfstkleuren, bladeren die vergaan en nieuw leven dat ontstaat.
In de verte een ambulance.

Dit was heel erg mooie radio.