Joris van de Kerkhof ‘hield’ vandaag zijn laatste Filiaal.
Vanaf 1997 deed hij het één dag in de week, sinds september 2009 afwisselend met Marc-Robin Visscher week op week af van maandag t/m vrijdag.
Toen noemde de NOS het niet meer Filiaal maar dat bleef het natuurlijk wel.
Denk aan de eend die waggelt en kwaakt.
In januari treedt Maino Remmers aan als nieuwe Filiaalhouder.
“Goeiemorgen Lara”
Nooit meer “goeiemorgen Lara”, nooit meer verzuchtingen over het weer en het landschap en de maan. Bandjes uit een ver verleden, altijd goed gekozen.
Het ene onderwerp was leuker dan het andere (kon hij ook niet helpen, hij werd gestuurd) maar steeds verrassend was wat hij ervan maakte. Onvoorspelbare wendingen, ontboezemingen, (meest vriendelijk) prikken in gesprekspartners. Bij serieuze onderwerpen gevoelig voor de juiste sfeer en vertrouwen wekkend.
Vijf vragen
Ik stel beleefd vijf vragen die hij vriendelijk beantwoordt.
Maar ik kan wel janken want de ochtend zonder het Filiaal van Joris van de Kerkhof zal nooit meer de ochtend zijn van gespannen verwachting en me aangenaam laten verrassen, geamuseerd en ontroerd raken en het dan nog eens overdenken en voor mezelf samenvatten en er hier een stukje over tikken.
Maar goed.
Hier de vragen en de antwoorden.
(1) Sprak het week-op-week af je direct al aan?
Ik begreep het achterliggende idee wel. Luisteraars meer bekend maken met dezelfde verslaggever op lokatie. In theorie zou het dus ook door één verslaggever gedaan kunnen worden. Niet week op week af, maar altijd. In de praktijk is dat best wel extra zwaar.
Ik had het eerder in een zomerperiode gedaan (voor de RadioRoute) en dat beviel toen ook.
Het enige nadeel van week op week af is dat er in week af niet zo veel tijd voor andere dingen over blijft. De algemene verslaggeving, nog eens een keer een bijzondere rechtszaak volgen, naar een aardbeving… dat zat er niet in.
(2) Wat verwachtte je als verslaggever te kunnen toevoegen, welk extra dacht je te kunnen bieden? Is het gelukt?
Ik had het idee dat ik wat losser zou worden. Tijdens het Filiaal was ik al wel een beetje los. Maar de kleine aanpassingen, niet meer op vaste tijdstippen in de uitzending (behalve kwart over zes en kwart voor zeven), variëren in korte en lange(re) bijdragen, het meer persoonlijk maken van een onderwerp, zorgde voor nog meer losheid.
Die losheid, dat meer persoonlijke is volgens mij soms wel gelukt.
Het bijzondere van live verslaggeving is ook dat de manier van verslaggeven totaal anders kan zijn. Als je het persoonlijker maakt, kunnen de verschillen tussen de verslaggevers groot zijn. Dat kan interessant contrast opleveren.
Ik ben niet over alles tevreden. Ik had soms wat tekstvaster willen zijn. En misschien wat minder ‘eh’ zeggen.
Het werd een beetje vermoeiend.
Ik wil zelf wel een keer uitslapen. Overdag slaap ik niet in zo’n week. En aan het einde van de week ben ik dan zeg maar best wel een beetje moe.
Het vroege opstaan zal ik dus niet missen.
Wel de rust van de ochtend. Voor de file uit. De dauw over de velden als het een beetje licht is vóór zes uur. De opkomende zon, de ondergaande maan. De verhalen van de mensen.
Zo naturel en boos als bijvoorbeeld afgelopen dinsdag in Oude Pekela. Zo eerlijk, onomwonden als de bouwdirecteur afgelopen donderdag.
De afwisseling zal ik ook wel missen. Neem deze week. Van houtverkopende natuurbeschermers van Staatsbosbeheer, via de armoede in noordoostgroningen, de stilte de dag na ‘Luik‘, een bouwplaats over werkloosheidscijfers en dan eindigend met een pater die het nooit in de gaten heeft gehad.
Dat is toch een mooie journalistieke live radio week.
En de regen en de wind vielen eigenlijk ook wel mee.
(4) Wat ga je nu doen? Zul je nog wel eens invallen, komt er een avond-Filiaal, ga je naar het buitenland? Iets anders?
Het afgelopen jaar zijn er naast Marc-Robin Visscher en ik niet veel invallers geweest. Marc-Robin en de nieuwe Filiaalhouder, Maino Remmers, zullen het toch voornamelijk zelf doen.
Ik zeg niet ‘nooit’, maar heel logisch lijkt het me niet.
Maar ik kan me voorstellen dat ik het wel leuk zou vinden om het nog een keer te doen.
En verder? Er komt in de avond meer structurele live verslaggeving. Zou je ook een soort Filiaal kunnen noemen. Misschien doe ik dat.
Mbt het buitenland: die mogelijkheid is er nu tenminste weer.
(5) Wat zeg je als ik zeg dat ik je erg ga missen?
Dat ik dat voor jou geen prettig gevoel vind.
paull zegt
Mooi stukje, Jeanne!
En Joris’ bijdragen worden nu al gemist.
Al heeft hij hopelijk nu wel weer eens tijd om een invalbeurt als anchor bij het R1J te doen.
Sonja zegt
Hier nog iemand die Joris erg gaat missen!
Voor mij was het altijd heerlijk wakker worden met z’n geneuzel over de maan en tegelijk die mooie gesprekken.
Ik wil de nieuwe man niet ontmoedigen maar volgens mij krijgt die er nog een harde dobber aan Joris op te volgen.
Joop zegt
Ik zal ‘m ook missen, was altijd een leuk begin van de ochtend.
Filosofisch zich verstrikkend in zijn eigen woorden stotterend en wel.
Hij mag jou trouwens ook wel dankbaar zijn.
“Wat zeg je als ik zeg dat ik je erg ga missen?
-Dat ik dat voor jou geen prettig gevoel vind.”
Niet erg hartelijk na al die enthousiaste artikelen die je al jaren over hem schrijft.
Monique zegt
Dat is goed balen, zeg! ben ik een weekje weg mis ik het afscheid van Joris van de Kerkhof.
Ik luisterde echt élke ochtend! En nu een week weg en dan stopt hij ermee.
Hoor ik vanochtend Marc Robin Visscher vind ik daar meteen helemaal niks aan.
Als soort reactie, denk ik.
Wanneer is Joris weer te horen???
Sas zegt
Zou hij zich nog een interview met ene klein meisje op een crèche herinneren?
Jeanne zegt
@Sas: ik herinner me meerdere gesprekken op een crèche – welk gesprek bedoel je?
Sas zegt
Toen ik klein was, was ik op de radio.
Ik heb er nog een cd van, maar ik klonk onverstaanbaar, was 3 1/2 en ik wist niet wat de microfoon was…. :$