De dierenpolitie wordt veel gebeld. Toen ze net begonnen 1000x per dag. Nu is het gestabiliseerd op 500x per dag wat Bert van Slooten terecht “nog steeds veel” noemt.
Waarover belt men zoal?
“Over van alles, ik zou bijna zeggen over koetjes en kalfjes maar dan doe ik er niet helemaal recht aan” zegt Ed Kraszewski van de KLPD. Veel mensen maken zich zorgen over situaties, onderbuikgevoel. En dan denken ze: dat moet ik toch eens melden.
Een voorbeeld vraagt de presentator. De hond in de flat ernaast die de hele dag alleen thuis is en veel blaft. Maar dat is geen dierenleed volgens 1-4-4. Daarover moet je zélf de eigenaar aanspreken. Of anders de wijkagent.
BvSl: Wat zeggen de centralisten als ze zo iemand aan de lijn krijgen. Die voeren daarmee gesprekken van wel 10 minuten en vertellen van de hoed en de rand zodat de beller daarna goed geïnformeerd tevreden neerlegt.
Verder: noodhulp. Dier aangereden bijvoorbeeld. Dan verbinden ze door met de meldkamer in die regio.
En “als het dierenleed kán zijn” (Kraszewski) noteren ze dat op een meldingsformulier dat ze ook weer doorsturen naar de regio.
Nu verwacht ik: “Welke gevallen betreft dát dan” aangezien we net de blaffende hond tot niet-leed hebben verklaard.
Maar Bert van Slooten sluit af met “het voldoet in elk geval in een behoefte” zodat ik nu nog niet weet of we bij echt leed moeten denken aan verwaarloosde paarden, geslagen honden of toch die treurige zielepoten in de bio-industrie.
O nee, voor dat laatste is de Dierenpolitie óók niet bedoeld.
Ben benieuwd hoeveel van die mensen eerst 114 gebeld hebben. Je komt die nummers nog steeds door elkaar tegen.