“Dat gaat het niet worden, Joris”

De binnenvaartschippers die al weken voor de sluis bij Eefde liggen, krijgen een compensatie van het Rijk.
Het blijkt het onderwerp van het avondFiliaal en ik heb niet zoveel met die schippers maar ik heb wél veel met het Filiaal en ook met Joris van de Kerkhof dus ik zit klaar voor goed luisteren en ev een stukje over schrijven.

Om kwart voor vijf komt de Filiaalhouder in de uitzending. Veertig schepen ziet hij liggen en de schippers, hoorde hij al, hebben een “eerst zien dan geloven”-houding terwijl Peter Ruiter van EVO “niet blij” is.
Ruiter spreekt drie woorden en wég is hij. Dan nog een paar en opnieuw: wég.
Lucella Carasso: “Dat gaat het niet worden, Joris, we gaan naar Frankrijk.”

Drie kwartier later: Ruiter.
En het kán live zijn maar het klinkt opgenomen. Denk ik, omdat het zo duidelijk vraag-antwoord is zonder associaties leuke kanten op. En omdat Joris van de Kerkhof alleen maar gesloten vragen stelt.
Op het laatst zijn er wél hardkrijsende vogels (zodat Lucella de Filiaalhouder aanraadt vooral te *genieten*) maar ik ken niet veel vogels die om die tijd nog krijsen.
Hoewel ik het ook niet uitsluit.
Meeuwen misschien.

Vlak voor half zeven een opgenomen gesprekje met een schipper met wie Joris van de Kerkhof vanmiddag is meegevaren.
Best leuk. Niet leuk genoeg.

Als ik de Filiaalhouder was zou ik nu vloekend op de techniek naar huis rijden.
Maar hopelijk is Joris van de Kerkhof een zonniger typ dan ik, duwt hij een leuke cd in de cd-speler en is hij de frustraties intussen allang weer vergeten.