“Mogge twittervrinden! We hebben het vanochtend over onszelf” twittert Lara Rense.
‘We’ zijn sinds gisteravond met 500 miljoen. Dus gebeld met Erwin Blom (op twitter: @erwblo) die 6 jaar geleden ermee begon en als eerste ‘ik ga een bed kopen’ aan de twittergemeenschap toevertrouwde.
Ziejewel, slaat niet-twitteraar Marcel Oosten direct aan: dát is weer zo’n voorbeeld van al die non-informatie op twitter. Onzin, pareert Blom. Want stel dat ik een bed bij Ikea wil gaan kopen en jij hebt daar net een bed gekocht waar je ontevreden over bent dan kun je me waarschuwen.
Wat in de zes jaar is veranderd? Blom: “In het eerste jaar kénde je elke Nederlandse twitteraar.” Er waren toen regelmatig evenementen (tweetups). En: je kon makkelijk met z’n allen een tv-programma volgen (en becommentariëren) met de hashtag. Nu is dat door de overdaad veel lastiger.
MO: “Ik lees wel eens mee en de toon is vaak zo agressief of zuur.”
Erwin Blom: er is helemaal niet één twitter. “Je bepaalt zelf je eigen twitter.”
Agressieve, zure naarlingen volg je gewoon niet.
Al ligt dat, geeft hij toe, voor de presentatoren wat anders omdat die veel aandacht trekken door hun functie.
Organisaties worden door twitter transparanter, de grens tussen privé en werk wordt onduidelijker en “omdat we met z’n allen ook ooggetuigen zijn” en met elkaar delen weten we soms meer dan autoriteiten.
Ja, ook onzin wordt getwitterd. Maar we corrigeren elkaar.
Zelf ben ik (@JeanneDoo op twitter) door Erwin Blom zo mogelijk nóg enthousiaster over het fenomeen.
Maar ik denk dat non believers als Marcel Oosten en ook Marc-Robin Visscher nu nog steeds vol vooroordeeltjes zitten.
Wie nou eenmaal niet wil, die wil niet.
Geef een reactie