Hij zou iets héél anders gaan doen op Amsterdam CS, vertelt Marc-Robin Visscher.
Maar geconfronteerd met een leeg station (kwa treinen) en wanhopige reizigers gooit de Filiaalhouder het roer radicaal om.
Lege borden ziet hij. Later de belofte dat de treinen om zeven uur weer gaan rijden (quod non).
Koffie! krijgen de wachtenden aangeboden. Geen bussen.
Want, zegt NS-woordvoerder Eric Trinthamer bokkig tegen Lara Rense, ze wisten niet dat de storing lang zou duren en trouwens het had toch niet gekund want voor de ochtendspits heb je veel bussen nodig en die hadden ze niet.
De Filiaalhouder wordt intussen informatiepunt voor buitenlanders die een taxi nodig hebben. Zestig Euro voor een rit naar Schiphol! Een Engels sprekende man klinkt verontwaardigd. Is dat normaal? Marc-Robin Visscher vraagt het een chauffeur die tekeer gaat dat het inderdaad normaal is. Nee hoor, zegt later een collega. Vijfenveertig Euro, dat is de prijs.
Spreekt de Filiaalhouder ook Frans? Jazeker! Twee mannen moeten naar Apeldoorn. Kan 150 tot 200 Euro kosten, voorspelt een chauffeur.
MRV: “U gaat deze mensen niet extra beduvelen?”
Chauffeur (lachend): “Weet ik niet.”
Even na negen uur een opgetogen Michiel Haighton van ProRail. De storing is verholpen! Zodat ergens tegen (of na) het middaguur de treinen weer enigszins normaal zullen rijden.
Op de website van de NOS wordt met dankbaar gebruik van twitter live verslag gedaan van de ellende.
Leuke verslagen.
Tenzij je ergens heen moet met de trein en nu je bestemming niet kunt bereiken zoals de vrouw die in Ede-Wageningen dansles moest geven.
MRV: “Er wordt vandaag niet gedanst in Ede-Wageningen door een treinstoring in Amsterdam.”
Dat vat het mooi samen.
Nederlandse treinen zijn heel duur geworden, bijzonder smerig en met een service van 0,0. Toen ik in ’69 bij de NS werkte was ik trots op het spoornet dat bijna zo nauwkeurig werkte als een organisme. Als er ooit een storing was, dan stonden er direct bussen klaar. Sinds het spoorwegstelsel geprivatiseerd is, is het een zootje.