Op “een boerderij in Overijssel” (nee, ze noemen geen namen) heeft de Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) vijftig varkens weggehaald die al maanden dood lagen tussen 150 nog levende varkens. Dit nav een melding bij de Dierenpolitie die dus wel degelijk ook bij boeren langs gaat al wordt de bio-industrie gemeden.
Op het erf waren nog eens tien varkens begraven.
En twee die nog leefden waren er zo slecht aan toe dat ze moesten worden afgemaakt.
Doodsoorzaak? Verwaarlozing.
Benno Bruggink van de NVWA vertelt Bert van Slooten dat het met de nog wel levende varkens ook “niet zo goed” gaat omdat ze geen voer hadden en tot hun knieën in de mest stonden. Ook hadden ze geen droge ligplaats. En ze stonden tussen de lijken die na maanden niet zo fris meer waren mogen we aannemen = ook niet fijn.
“Maar,” zegt Bruggink met droge ogen, “daar hebben we nu afspraken over gemaakt om daar verbetering in aan te brengen. Ja, daar gaan we ook extra op controleren de komende tijd.”
“Waarom heeft die boer dit gedaan, zit er een verhaal achter?” vraagt de presentator.Dat is nog onbekend. En: “Wat gaat er met de boer gebeuren?”
Die krijgt een proces-verbaal. BB: “En daar hebben we de normale juridische procedures voor.”
BvSl: “Gaat u de komende tijd nog extra controles uitoefenen op dat bedrijf?”
Ja.
BvSl: “Je zou ook kunnen zeggen, iemand die zijn dieren zo verwaarloost die moet je een boerverbod opleggen.”
Daar moet het OM over oordelen, zegt Bruggink. Kan de NVWA niet zelf zo’n verbod opleggen? Nee.
Onbegrijpelijk.
Een kattenvrouwtje met 20 katten waarover de buren klagen is haar katten gegarandeerd kwijt, een vermagerde valse hond wordt ook van de baas afgepakt (en terecht).
Maar een varkensboer die niet even een weekje wat zat aan te klooien maar al vele maanden zijn dieren slecht verzorgt krijgt een bekeuring en mag het met wat ‘afspraken’ nog eens proberen.
Het probleem is, denk ik, praktisch. Honden of katten kan je afpakken en in een asiel plaatsen, maar wie gaat voor een heel stel varkens zorgen. Heel erg is het wel!