“Ik moet echt even…”

Correspondente vertelt Carl-Johan de Zwart over de race om het burgemeesterschap van Londen.
Middenin het gesprek: huilend klein kind.

“Sorry,” zegt de correspondente. “Ik was even afgeleid.”
Niet erg, zegt de presentator die haar een opstapje geeft om verder te gaan waar ze was gebleven.
Het lukt niet.
Want het kind blijft krijsen en de moeder blijft afgeleid.

“Het spijt me heel erg,” zegt de correspondent.
“Dit is me nog nooit gebeurd in een live uitzending.”
Maar: “Ik moet echt even …”
Waarna de verbinding wordt verbroken.

Wat moeten we daar nou van vinden.
Megafail! Uberfail! Reageren (mannelijke) twitteraars.
Vrouwlijke tweep: Nadeel van het nieuwe werken net te horen op #radio1: Kindje zet het op de achtergrond op schreeuwen tijdens live interview. “Oh wat erg.”
Andere vrouw: Journaliste in live-uitz #radio1 moet verhaal stoppen vanwege haar huilende kindje. Ik hoop niet dat ze zich ‘schuldig’ voelt #zoishetleven

Ik moest er vooral om lachen.
En balen omdat ik meteen dacht: stukkie schrijven en nu heb ik bij het begin niet geluisterd wat de naam van de correspondente was.

Naam is opgehelderd dankzij een tweet van nieuwslezer Jan van de Putte