Oud-Volkskrant-journalist Victor Lebesque wordt miv september de nieuwe voorzitter van de Raad voor de Journalistiek. Hij en de huidige voorzitter, Ton Herstel, vertellen bij Lunch! over de Raad.
Jurgen van den Berg vraagt aan Herstel: Hoe verlaat u het schip (“met een goed gevoel”) en aan Lebesque Hoe staat het ervoor in de journalistiek (“laatste jaren ruwer”). Ook: is het niet jammer dat Telegraaf, Elsevier, TROS Radar en NOVA niet meer meedoen met de raad. Érg jammer. Herstel is in gesprek met de hoofdredacteuren. Kan hij ze niet op korte termijn overhalen, dan gaat Lebesque daarmee verder.
Er zitten op een aantal juristen ná alleen journalisten in de Raad en daarop is kritiek, weet Jurgen van den Berg. Hierin komt verandering. Miv september zal 25% bestaan uit gewone mensen. Daar is naar geworven, 256 (Herstel: “bijna zonder uitzondering van grote klasse”) hebben zich gemeld en de vijf allerbesten zijn gekozen.
Wat een oprechte poging te informeren.
Zó braaf, zó saai dat ik me afvraag wie het gesprek heeft uitgeluisterd. En wie van degenen die niet schakelden naar een ander station zo bij de les bleven dat ze het nu zouden kunnen navertellen.
Zo ja: haal de feitelijke onjuistheid uit dit stukje. En: noem een onderwerp dat in het gesprek voorbij kwam en dat ik hier *niet* heb vermeld.
I dare you.
Jaap zegt
Voor jou als insider in het wel en wee van de Raad misschien niet zo boeiend, voor mij als buitenstaander wel – Ik vond dit item daarom helemaal niet zó saai. Dat de Raad als klachtenorgaan weinig kan uitrichten(tandeloze tijger, geen sanctiemogelijkheid e.d.) en brede steun ontbeert maakt het misschien zélf een beetje tot saai instituut en lame duck. Maar ik begrijp na dit gesprek wel beter wat de dilemma’s zijn en hoe de Raad functioneert, wist ik niet goed.
Mij intrigeert de controverse met de afhakende media, hoe luiden de opvattingen over en weer precies? Aparte uitzending waard misschien, ooit, ergens.
Jeanne zegt
I stand corrected heet dat geloof ik 🙂
Jaap zegt
Neu, maar je kent de clubgeschiedenis mogelijk te goed om nog verrast te zijn.