Tentakels

De namen van de moordenaars van de Haagse juwelier zijn door de politie bekend vrijgegeven. Mét hun foto’s.
Sorry: mogelijke moordenaars. Verdachten.
Laten we het wel netjes houden.

Wim Hoonout van de politie Haaglanden noemt tegenover Ron Boot (ingevallen voor een plots ziek geworden Lucella Carasso – beterschap, Lucella!) de namen.
Sandro Grigolia en Ziya Borukcu. Negentien jaar. Uit Den Haag. Weten ze door tips.
Dankzij de sinds vrijdag op tv vertoonde beelden van de overval. Waarop de laffe sukkels fopneuzen en brillen droegen.

Vanaochtend is de politie met de familie gaan praten.
“Werkt die mee” vraagt Ron Boot waarop Hoonout: “De foto’s impliceren het antwoord.”
Die hebben pa en moe dus uit het familiealbum gepulkt.

“Deze jongens, of misschien moeten we ze mánnen noemen” zegt de presentator wat me zéér juist lijkt want wie stoer genoeg is om een weerloos slachtoffer af te maken is geen kind meer.
Maar: zomaar de namen bekend maken? Keuzemoment, aldus Hoonout.
Want: “we praten over een zeer ernstig misdrijf waarbij een hardwerkende juwelier om het leven is gebracht”.
Krek.

“De namen,” formuleert Ron Boot voorzichtig, “zijn niet erg Nederlands.” Kan het zijn dat ze naar het buitenland zijn gevlucht?
Dat kan. Maar niet zo exotisch als we gezien die namen misschien denken.
Ze hebben allebei een Nederlands paspoort. Maar er is “een relatie met België”. Zodat daar nu ook met namen-en-foto’s wordt gezocht.
“We hopen” sluit Hoonout fraai af, “dat de tentakels van justitie zover reiken dat ze kunnen worden aangehouden.”

En dan? Deze suggestie vind ik wel leuk: