“Ik stond erbij en registreerde”

Joris van de Kerkhof volgde Pim Fortuyn in het voorjaar van 2002. Wat, vertelt hij, vaak neerkwam op opdraven wanneer de man de pers optrommelde: “hij bepaalde de nieuwsagenda.”
Op de zonnige middag van 3 mei staat hij dus in de tuin van Fortuyn met een hoop collega’s.
Omdat Fortuyn iets had gezegd over een generaal pardon voor asielzoekers dat verkeerd zou zijn begrepen.

Die tuin, zegt Joris van de Kerkhof, “was de perfecte samenvatting van de maanden dat ik hem volgde.”
We horen Fortuyn iets vertellen (van papier), dan een journalist die zijn vraag begint met “ik begrijp niet..” waarop Fortuyn uitvalt.
“Ik vind uw opmerking zo ontzettend flauw! U luistert niet naar wat ik zeg! U weet het allemaal zo goed meneer de journalist, zoek ‘t ‘ns een keer uit! U bent zo ontzettend vervelend bezig! Hoe kómt u erbij! Einde interview! U gaat nu weg, want ik ben u zat, dit is mijn terrein, ik eis het nu van u.”
Waarop Fortuyn wegbeent om weer terug te keren: “Heren, we maken en deal, we beginnen opnieuw en je flikkert weg wat je hebt gemaakt.” Daar ging men niet op in.

Joris van de Kerkhof (“ik stond erbij en keek ernaar en… registreerde”) becommentarieert in zijn reportage het optreden met “de ogen, vúúr, echt vuur” en vertelt hoe hij als zwijgzame radiojournalist niet wordt weggestuurd.
Fragment interview op de bank binnen met een heel andere man. Kalm formulerend.
En op “u werd net zo boos”: “Zo boos over dat ik elke keer dezelfde vragen moet beantwoorden, dan denk ik, jullie zijn met iets bezig…”
JvdK: “Om u kapot te maken…”
Dat wil Fortuyn niet zeggen. Maar wel “spelletjes” ipv “inhoud”.

Tot zover fascineert de reportage al maar alsof het niet op kan – daar is ook Gerard Joling die over Fortuyn het programma ‘De Waarheid’ maakt voor SBS: “Beide heren geiten over wat er gebeurde in de tuin.”
Afsluitend verhaalt Joris van de Kerkhof over de “vermoeide, geïrriteerde ogen” van Fortuyn in de tuin die “zacht” werden tijdens het gesprek op de bank en “fonkelend” naar Gerard Joling.
Waarop we in de verte Jool horen beloven dat het “gezellig en blóedordinair” wordt, “dus dat komt helemaal goed”.

Een prachtig portret met het verweven van hier en nu met toen.
Erg Mooie Radio.