Hopen dat de markt gaat meedenken

Dát is prima service!
Klaag ik hier vanochtend dat in de reportage over de muskusrat niet duidelijk werd hoe je het diertje wél vriendelijk kon verjagen – pakt Joris van de Kerkhof dat meteen op en maakt hij hierover nóg een reportage.

Nu opent hij met een man (vermoedelijk de rattenvanger van vanochtend) die liefkozend aait over het lijfje van een (dode) rat.
“We zijn wel begaan met de dieren. Het is een hartstikke mooi diertje” zegt de man. “Niks mis mee.”
JvdK: “Behalve dan dat-ie die dijken een beetje…”

En daar? Daar drijft een levende vangkooi voor beverratten.
Die kunnen een meter lang worden en wel 10 kilo wegen.
Zo’n kooi wordt ingezet zodat als er een dier in belandt dat geen bever- of muskusrat is het direct kan worden vrijgelaten.

“Beverratten zijn ook stom” pikt de verslaggever op.
Nou… stóm. De beverrat is een exoot. Net als de muskusrat.
JvdK: “Alle exoten weg.” (‘eigen volk eerst’)
Maar het gaat niet primair om de herkomst maar om de graafschade.
Waaraan de bever zich trouwen óók schuldig maakt, maar die is beschermd.

Nu de muskusratvriendelijke oplossingen: stortstenen tegen de dijk.
Betongaas in oevers drukken. Of gaas met stortsteen.

“We hopen ook dat de markt een beetje mee gaat denken” zegt de man van de Unie van Waterschappen waarbij de verslaggever als vertegenwoordiger van die markt “anticonceptie” oppert.
Maar dan krijg je medicijnen in het water.
“Vrij met hagel schieten” noemt Joris van de Kerkhof nog om dat idee meteen zelf weer te verwerpen (“want dan schiet je ook nog veel meer andere dingen dood dan je zou willen”).

Er zijn 125.000 ‘vangsten’ per jaar. Maar hoeveel muskusratten er zijn?
Volgend jaar gaan ze levend vangen, merken en dan tzt terugvangen.

“Lekker, hè – buiten.”
Sluit Joris van de Kerkhof af.
“Dat is het heerlijke van het beroep” vindt de rattenvanger.
“Het is een vrijbuitersberoep.” Weer en wind, vroeg, vogeltjes op de achtergrond.
“Het is gewoon genieten.”

Wat me als luisteraar in verwarring achterlaat want hoe kun je nou lol hebben in het rapen van jammerlijk verdronken diertjes.
Maar hij praatte er aan het begin van deze reportage toch wel lief over zodat ik vermoed dat de verwarring geen toeval is maar dat Joris van de Kerkhof die bewust wilde oproepen.