Stoere vrouw op stoere motor

Is het een vrouwenmotor?
Nou… aarzelt de instructeur… een stóere vrouwenmotor misschien.
Dat komt dan goed uit, vindt Karin Alberts, “want ik ben een stoere vrouw.”
Een stoere vrouw met – zegt ze zelf – “een midlife crisis” aangezien ze veertig is en dat zou hét moment kunnen zijn om een motor te overwegen.

De verslaggeefster is gelokt door de gratis rijles die haar is beloofd door de Motorbeurs.
In een leren pak gehesen, haar in een netje zodat de helm erop kan en wanneer Lara Rense iets zegt over een moeizaam klinkend gepruttel van de motor: die heeft *zij* niet gestart maar de instructeur.
Omdat het ding eerst moet warmlopen.

“Goed, hè?!” klinkt het een half uur later wanneer Karin vroem, vroem doet met de motor.
Links de koppeling, rechts het gas en “vooruit kijken waar je naartoe wilt” instrueert instructeur Mark.
Richting de NOS-bus lijkt de leerling wel wat, “maar ik zal hem niet raken”.

Waarna: “Daarstraks ging het goed…” want de motor is afgeslagen.
Twee maal.
“Toemaar, toemaar,” kalmeert Mark.
En: “Het gaat langzaam mensen maar ik rij op een motor voor het eerst van m’n leven!” roept Karin Alberts ons toe.

Gerinkel!
Lara Rense: “Was jij dat?!”
Maar op de achtergrond zijn ze hekken aan het neerzetten.

Dan de hamvraag.
De verslaggeefster houdt de instructeur aan zijn “ik zie meteen of iemand het kan”.
“Het rondje hiervoor zonder zender ging hartstikke goed, hè?” helpt ze hem op weg.
Instructeur Mark: “Ja, basis is er, je komt in elk geval van de plek af.”

Leuke reportage die weemoedig deed terugdenken aan de tijd dat Karin Alberts Filiaalhouder was.