Professionele journalisten rollen niet van hun stoel

“U was niet blij dat u vorige week afgebeld werd” zegt Jurgen van den Berg tegen prof. Heertje en “daar gaat het niet om en dat was niet het onderwerp waarvan was afgesproken dat we het zouden bespreken” reageert die. Wat leuk is omdat het wél te bespreken onderwerp is: dat er teveel wordt afgesproken voorafgaand aan een interview.

Vroeger, vertelt Arnold Heertje, belden ze of je beschikbaar was en zo ja, dan ging je naar de studio. “Nu worden alle vragen en antwoorden afgesproken.”
Jurgen van den Berg: “Dat is het zogeheten voorgesprek.” Maar, vindt Heertje, “voor de luisteraar is ook van belang dat er onverwachte elementen in het gesprek zitten.”
Edoch, werpt de presentator tegen, “ik zag u bij Buitenhof en ik kan me bijna niet voorstellen dat die redactie zei komt u maar met de taxi of op de fiets en we zien wel waar het schip strandt.” Uiteraard niet, omdat er uit het verkiezingsprogramma van GL (=thema) wel twintig onderwerpen waren te kiezen. Dan is het “even afstemmen” op een paar onderwerpen handig.
Maar waar hij het nu over heeft, is het leveren van een commentaar.

“Vroeger,” grijpt de hoogleraar weer terug op de goede, oude tijd, “had je professionele journalisten die niet van hun stoel rolden als er een onverwacht antwoord kwam.” En vice versa. “Het komt ook authentieker over.”

JvdB: “Het leven is sneller geworden, de radio en tv ook. Er is geen tijd meer voor lange interviews.” Kan wezen, antwoordt Heertje, maar als je tegen hem zegt we hebben twee minuten en veertien seconden dan doet hij zijn kunstje in die 2 minuut 14 seconden. Ook dat is dus geen argument.

“Vond u dit een aardig gesprek?” vraagt Jurgen van den Berg nog.
“Voortreffelijk!” roept de econoom blijmoedig terug. “Dank daarvoor!”
Ook de presentator vond het, zegt hij, leuk.
Nu Stand.nl.
Vraag: Heeft Jurgen van den Berg een uitgewerkt script voor zich en zijn gesprekspartner ook? Of gaan ze elkaar tot grote hoogten brengen door onverwacht te reageren?