Giselle van Cann (NOS) op hun website:
“De regelmatige luisteraar valt het op: muziek in het NOS Radio 1 Journaal. In de ochtenduitzending en in de middaguitzending. Waarom doen we dat, vragen luisteraars ons. Want voor sommigen is het nogal wennen.”
Kinderaanspreektaal.
Juf Giselle neemt ons nog wat verder bij het kleverige kinderhandje:
“Dat is logisch. Van alle media is radio misschien wel het medium dat het meest vervlochten is met het dagelijks leven. De radio is voor luisteraars vaak onderdeel van een dagelijks ritueel.
Soms begint het al met de wekkerradio, of iets later in de auto, en bij veel Radio 1-luisteraars eindigt de dag met radio in bed als Met het Oog op Morgen begint. De radio slaat in zekere zin het ritme van de dag. En als daar iets aan verandert, dan voelt dat raar.”
Babbel-babbel-klets.
En dan het Hoge Woord:
“Muziek gebruiken we in het NOS Radio 1 Journaal om het doorluisteren prettiger te maken. Luisteraars hebben momenten van reflectie en ontspanning nodig, en tempowisselingen, om het nieuws beter tot zich te nemen.
Een ononderbroken stroom van gesproken woord leidt onvermijdelijk tot momenten waarop de aandacht verslapt. Iedere luisteraar herkent dat: momenten dat de radio aanstaat en je wel gepraat hoort maar ontdekt dat je helemaal niet hebt geluisterd naar wat er gezegd wordt.
Daarom draaien we dus af en toe een plaat. Niet omdat er geen nieuws is, want er is altijd nieuws. Maar omdat we graag willen dat het nieuws beter gehoord wordt.”
O – dus dát is het!
Jarenlang waren we in staat te luisteren naar nieuws en duiding, nu raken we opeens het spoor bijster als we niet regelmatig Racoon of Michael Bublé ons een risicoloos muzakje horen toezingen.
Ik heb geen idee wat R1J wél bezielt maar dit verhaal van Giselle van Cann is slap geouwehoer.
Vriendelijk geformuleerd.
Lees het hier zelf en voeg ev. een reactie toe.
Om het nog spannender te maken: op de klassieke zender (radio 4) wordt in de ochtenduren meer g e p r a a t dan muziek gedraaid! En als muziek, dan korte fragmentjes.
De Nieuwe Tijd, zullen we maar zeggen.
(Henk Hofland beklaagt zich al jaren over de klassieke zender (s))
Radio en tv blijven (haast) voortdurend verbazen. Pauw en Witteman onderbreken hun praatprogramma halverwege, niet met muziek, zelfs niet met reclame, maar met lollige of gekke plaatjes, filmpjes.
Dat heet in goed Ned.: ‘zapservice’.
Ik vraag me af hoeveel mensen daar echt naar kijken, en hoeveel er op dat moment definitief afhaken.
Leukste reactie totnutoe op het NOS-weblog:
Heerlijk al die muziek! Ik hoop dat ze het op televisie ook gaan doen. Halverwege het NOS Journaal een videoclipje. En tijdens echt moeilijke programma’s zoals Tegenlicht of Zembla mogen best drie liedjes. Wel een beetje makkelijk behapbare muziek hoor, want anders gaat de hond blaffen. – Michelle
Van de andere kant: muziek is beter dan die tenenkrommende gesprekken die ik (gelukkig steeds minder) hoor. Het weer was de laatste tijd vaak het belangrijkste nieuwsitem.
Een oplossing: Kort het R1J met een uur in en breid DIDD met een uur uit.
Of: Maak van dat uurtje, samen met het uurtje ego-radio van Sven, een nieuw programma. VPRO?
Een uur extra DIDD zou ik heel fijn vinden.
Liever niet nog meer Tessel Blok (VPRO).
Ik vind het idioot op primetime muziek te draaien.
Dat wekt de indruk dat er geen serieus te nemen nieuws of commentaar is.
Dan neem je jezelf als omroep niet serieus, denk ik.
Tessel Blok d’r zelfverzekerde stemgeluid is niet erg prettig,
maar samen met Jochem vind ik haar rubriek meestal toch wel te pruimen.
Is Tessel Blok de Sven Kockelmann van de VPRO? Een vraag stellen en eigenlijk al niet meer geinteresseerd zijn in het antwoord…
Tessel Blok associeer ik altijd met die een beetje domme tante op het feestje die zelf niet weet hoe dom ze is en overal doorheen tettert.
Eh.. met alle respect natuurlijk.