Het is vrijdag dús…

Ik weet niet wat Giselle van Cann zich voorstelde met haar ‘wij draaien plaatjes omdat u het anders niet kan bijbenen’-blog.

Waarschijnlijk niet dat de luisteraars over elkaar zouden heenvallen om haar -gemotiveerd- uit te leggen waarom dat een stom idee is.
Ben benieuwd of Van Cann nu vloekend door haar kantoor beent en denkt: blijkbaar toch niet zo’n goed idee.
Of dat ze vloekend benend denkt: ik duw ze de plaatjes tóch door de strot.

Mij storen de plaatjes niet zo erg in de ochtend.
Omdat de ochtenduitzending vol pleegt te zijn en gevarieerd en ‘snel’.
Plaatjes lijken in de plaats te zijn gekomen van de herhalingen van reportages.
Over of dat erg is kun je verschillend denken.

Met de avond heb ik meer moeite.
De uitzending *is* al zo kort.
Komen we net lekker op stoom draait de presentator ‘Birds’ van Anouk.
Moeten we onszelf nu herpakken van alle info? Na een kwartier?
Wie daar inderdaad moeite mee heeft krijgt gotzijdank aansluitend een niet te lastig onderwerp: het weer.

“Het is vrijdag dús verwelkomen we Luuk Ikink!” = een nieuwe rubriek, opgepikt van de Sportzomer.
Over twitter dus.
Met een opzwepend muziekje eronder zodat de suffe luisteraars begrijpen dat dit hip en snel en van-deze-tijd is.

Hoogtepunt vond ik zelf Bart Kamphuis in gesprek met flexwerkers die voor kutwerk resp. € 3,80 en € 7,00 per uur verdienen.
Mooi ook, aansluitend op Marc-Robin Visscher vanochtend met de ontslagen bloemboeketmaaksters.

Hét nieuws was:
“Nederland en Turkije liggen op ramkoers!” (Tim Overdiek)
“Ronkende teksten op tv!” (Paul Sanders)
“Diplomatieke betrekkingen staan onder hoogspanning!” (Tim Overdiek)
Over het Turkse jongetje dat pleegkind is van een lesbisch stel.

Misschien staan de Turken morgen echt met tanks aan de grens.
Maar het kan zomaar zijn dat dit onderwerp een ietsje wordt opgeklopt.
Dat is althans mijn indruk.

Wrijf het maar in wanneer ons volgende week donderdag de Turkse kogels om de oren vliegen.