Een dier is voor altijd

De asiels zitten vol en raken in mei nóg voller.
Omdat mensen dan ‘vakantiekriebels’ krijgen en het huisdier dus(..) ervaren als blok aan het been dat moet worden afgeschud.

Het klinkt cru en het *is* cru en Maino Remmers hoort het in een asiel in Rijnmond. Waar hij er getuige van is dat een jongen en een meisje huilend binnenlopen met een kat die een hartstilstand heeft gehad in de hoop dat de aan het asiel verbonden dierenarts er nog iets aan kan doen.
Dat kan ze niet.

Aanleiding voor het Filiaal is de Dierenbescherming die een actie is gestart en doet of er een nieuwe website ikzoekbaas.nl bij hoort.
Die website bestaat allang maar is wel opgepimpt met beelden van baas-zoekende dieren die rap aan je voorbij schieten.

De boodschap is: een dier moet geen impulsaankoop zijn.
Dus moeten we de knuffels niet kopen bij de dierenwinkel of in het tuincentrum maar in het asiel.
En moeten we ons goed realiseren dat een dier zorg nodig heeft en lastig kan zijn en dat de dierenarts een kostenpost is waarvan je regelmatig zult schrikken.
Helemaal mee eens.
Nog beter zou natuurlijk zijn als dierenwinkels en tuincentra de (schattige, jonge) dieren ook niet verkochten.

Maino Remmers maakt een mooi, informatief Filiaal en vertelt ook over zijn eigen geadopteerde kat Tiësto (die eerst een junk als baas had en toen Tijgertje heette).
Pas op het laatst vervalt hij in het door mij gehate ‘toontje’ wanneer hij flauw gaat zieken tegen een man die -suggereert de verslaggever- door zijn vrouw in een asiel zou worden geplaatst als hij niet doet wat ze wil.
Jammer, jammer.