Zonder toeters en bellen

Steeds vaker draait de gemeente op voor de kosten van een uitvaart.
Lara Rense belt erover met Frank van der Aa van ouderenbond ANBO.

– Hoe verklaart u dat?
Frank van der Aa denkt dat ouderen een erfenis nalaten met schulden en dat kinderen die dan niet aanvaarden.
LR: “… en dus… vervolgens ook niet voor de uitvaart willen betalen..?”
Zou kunnen, en dat die kinderen dan ook geen geld hebben.

Dús, concludeert de presentator, “zijn ze kennelijk ook niet verzekerd voor hun uitvaart.”
Zóu kunnen, denkt weer Van der Aa, maar het is niet onderzocht.

LR: “U constateert niet ten opzichte van de kinderen dat ze killer zijn geworden, heeft het te maken met de crisis denkt u..?”
FvdA: “Kán.. En ook dat de kinderen mondiger zijn dat ze denken, ik krijg nu een erfenis maar wat houdt die eigenlijk in…”

LR: “Maar goed, het zijn wel je ouders, hè.”
Van der Aa vermoedt dat het “een moeilijke beslissing” is.

LR: “Zo’n gemeentelijke uitvaart, is dat erg karig? Hoe ziet dat eruit?”
“Heel eenvoudig, zonder toeters en bellen, heel erg simpel” is het -vage- antwoord.
“Mm…” doet Lara Rense en: “Mogen er wel nabestaanden bij zijn, stel dat je als kind toch je ouders de laatste eer wil bewijzen mag je wel aanwezig zijn bij zo’n uitvaart?”
FvdA: “Ja. Uiteraard.”

Dan: “Is het iets waar u zich mee bezig houdt als ouderenbond?”
Nee.
Wat me intussen niet meer verbaast want wat een hoop veronderstellende beweringen heb ik gehoord.

Ik pak het artikel erbij dat de aanleiding is voor dit gesprek.
Het staat in het AD.
Het gaat over “mensen” die op kosten van de gemeente worden begraven.
Niet per se ouderen. En al helemaal niet per se ouderen-met-kinderen.

Merkwaardig dus om het onderwerp alleen te benaderen alsof het wél daarom gaat en dan nog in gesprek met iemand die er eigenlijk niet zo veel (om het mild te zeggen) van weet.