Een prikklok voor honden is belachelijk

Sven Kockelmann gaat in gesprek met iemand van de Partij voor de Dieren over dat de honden op Schiphol te hard moeten werken.

Johnas van Lammeren, fractievoorzitter PvdD in Amsterdam, mag uitleggen waar het allemaal *niet* om gaat: niet om de honden van de marechaussee.
En ook niet om (Sven wil leuk zijn) “een speciale hondencao met vakantiedagen”.

Het gaat om de honden die worden ingezet om vracht te besnuffelen voordat die het ruim in gaat. Om vast te stellen dat er geen explosieven tussen zitten.
Dat vinden de honden leuk benadrukt Van Lammeren.
Maar ze moeten vaak te lang doorwerken omdat de expediteurs te weinig honden inhuren zodat ze elkaar niet kunnen afwisselen.
Gevolg: door hun poten zakken en braken van vermoeidheid.

Feiten, wil Kockelmann.
Hoeveel honden hoeveel uur hoeveel “exorbitante arbeidsomstandigheden”.
Tientallen, zegt Van Lammeren, maar exacte getallen heeft hij inderdaad niet.
SK: “Dat weet u dus niet.”

En (Sven wordt nóg leuker): “Een prikklok voor honden is belachelijk.”
Inderdaad en (JvL:) “Het gaat er ook niet om dat er een kwartiertje overgewerkt wordt.”
SK: “Wat wilt u?”
JvL: “Dat de dieren beschermd worden, dat de expediteurs hun verantwoordelijkheid nemen, dat ze niks moeten doen dat hun krachten te boven gaat.”

Waarna de presentator zich blijkt te hebben laten overtuigen want: “Het punt is duidelijk, pas op je hond dan kan hij ook zijn werk beter doen én het is beter voor het dier.”

Mij valt weer eens op hoe beleefd en rustig en vasthoudend sprekers namens de Partij voor de Dieren altijd hun verhaal weten te brengen.
En mij valt ook op hoe Sven Kockelmann de kwestie aan het slot (goed) samenvat in plaats van nog een eigen ‘punt’ te scoren.
Zou de man misschien zélf een hond hebben?