Voetstappen en een piepende deur.
Stem van een jongen van wie we in de aankondiging hebben gehoord dat hij Ruud heet en dat hij 17 is: “Ik loop nu naar de keuken waar al het lekkers lag. En nog steeds ligt.”
Geritsel terwijl hij zakken chips en pinda’s en popcorn en snoep oppakt – en weer weg legt.
Ruud vertelt dat hij vroeger wanneer hij uit school kwam hele verpakkingen koekjes at. Hij laat foto’s zien van “een dikke jongen die een lekkere cocktail zit te drinken op vakantie” en “een dikke jongen met een broertje dat een derde van mezelf is”.
Die dikke jongen is hij niet meer. En toch nog een beetje wél.
Maar in de spiegel kijkend is hij trots want er zijn 50 kilo af.
Van 140 naar “negentig of vijfennegentig”.
Met meer dan tien kilo per maand door alleen elke dag 3 appels te eten met soms een beloning van zoute stengels of popcorn.
Ruud stapt op de weegschaal.
“Ik heb nou kleren aan.”
Maar zelfs met kleren aan vallen de 100 kilo hem duidelijk tegen: “Ja, dan moet ik toch weer aan het werk.”
Een knap portret verpakt in veel harde hoorspelkern.
Drie minuten en ik heb het idee dat ik Ruud ken.
Al weet ik niet wat hem deed beslissen af te vallen en ook niet wat hem bracht tot de drie appels en wat zijn ouders daarvan vonden (en de dokter).
Maar een luisteraar hoeft niet álles te weten.
Gemaakt door Joris van de Kerkhof, dit keer niet voor het Radio 1 Journaal maar voor Holland Doc.
Luister zelf.
Geef een reactie