Er komt een operaregisseur in DIDD en Margje Fikse presenteert dus ik besluit het weer eens te proberen.
“Een hoog cultuurgehalte en een stevige stelling” wordt me beloofd.
Wat neerkomt op Cristina Branco die 2x mooi zingt en vragen beantwoordt als “how dit it come that you started here”.
Margje Fikse belt met Robert van Voren. Hij is slavist en psychiater (nu) in Kiev en of het nou komt door de brom op de lijn maar vragen en antwoorden sluiten niet erg op elkaar aan.
Net wanneer het boeiend lijkt te worden sluit de presentator af en gaan we over naar Stefan Paas die open deuren intrapt over de gemeenteraadsverkiezingen.
Om half zeven ‘nieuwsfeiten’:
– spanningen in Oekraïne lopen op (je méént het…)
– giftige spin in koelkast in Almelo (jakkie)
– Henk Bleker die vanwege ‘fatsoen en normen en waarden’ Lenie ‘t Hart toch bij háár zeehondencreche wil houden (blèh)
Dan de operaregisseur.
Floris Visser (30) die gaat regisseren in, zegt Margje Fikse, “een beroemd theater in Moskou”. Het Bolshoi no less.
Of hij “niet veel vragen krijgt nu Rusland zich mengt in de Oekraïne”.
Eh? Is er ook niet iets met homo’s en Rusland en opera?
Gergjev? Netrebko? Komop, redactie!
Volgt een heel aardig (heus!) gesprek over de mensch Visser, zijn neiging tot perfectionisme, zijn voorgeschiedenis, zijn aanpak van Cosi fan Tutte – want dat is de opera die hij daar gaat regisseren.
Over dat laatste worden we niet veel wijzer maar ik zit vooral te luisteren of Margje Fikse domme vragen stelt (niet!), of ze alert op hem reageert (wel!) en ach, dan kan ik als operakenner wel liever een gesprek hebben gehad over Regietheater en hoe Visser daarin staat maar de meeste ándere luisteraars waarschijnlijk niet dus dit was prima.
Conclusie: het programma kabbelt het eerste kwartier zouteloos weg.
De stevige stelling is ook vandaag ‘niet zo stevig’.
Het gesprek waarin Margje Fikse even de diepte in kan is aangenaam om naar te luisteren en interessant.
Helaas is het ‘dit is de week van Diederik’ als elke dag zo om te snikken zo treurig dat ik werkelijk niet begrijp waarom DIDD dat onderdeel handhaaft.
Ik krijg steeds meer de overtuiging dat wij te kritisch zijn. De meeste rtv-programma’s zijn heel algemeen van opzet. Koffietafels zeg maar. Het moet vooral gezellig zijn. Niet bedoeld om geconcentreerd naar te luisteren. Je doet er andere dingen bij, autorijden bijvoorbeeld. Strijken, eten koken.
Ik luister geregeld naar Radio Kunststof (19.00-20.00u., dag.) Dat wordt wel goed voorbereid. Niet dat er nooit wat op aan te merken valt – verre van dat, maar die presentatoren doen alle drie hun best. Ze lezen vooraf het te bespreken werk, bekijken de voorstelling, expositie, e.d. Dat gaat ergens over.
Misschien zijn er wel meer van dit soort programma’s, ik weet dat niet. Mijn indruk is dat dit niveau door verreweg de meeste rtv-programmamakers niet gewenst en dus niet nagestreefd wordt.
Ik denk dat je gelijk hebt.
Het oude DIDD – dat was een programma om echt naar te luisteren.
Als het enigszins kon nam ik daar ook de tijd voor.
Nu heb ik de radio aan als babbelend behang waarbij ik idd andere dingen doe.
Kunststof hoor ik zelden omdat na zeven uur (en nu vaak al na zes uur) bij mij de radio uit gaat en ik een boek ga lezen of de tv aanzet.