Geen vuurwerk maar sensueel zuchten

Soms luister ik even naar de VRT om te kijken wat onze zuiderburen het grootste nieuws bij óns vinden.
Goeie kans namelijk dat ze dan ónze Joris van de Kerkhof opdracht geven er iets ‘voor België’ van te maken.

Vandaag is vuurwerk ons grootste nieuws.
Dat we dat toch eens moeten beperken.

“U krijgt dat verschrikkelijke geluid niet te horen” begint Joris van de Kerkhof zijn reportage waarmee we meteen weten aan welke (goede) kant *hij* staat in de discussie.

Een chirurg (“dit is oorlogsmateriaal in mijn ogen”) beschrijft afgerukte handen, Aboutaleb wil – aha! dát is natuurlijk de link – “de Belgische situatie”.

Robbie (15).
We horen eerst een opname van begin januari “onder de pijnstillers”. Komt moeilijk uit z’n woorden.
Hij beschrijft knal, bloed, gillend rondrennen: hand ernstig gewond.
Toch, hoort de verslaggever hem nú zeggen, wil hij dit oudjaar wéér vuurwerk gaan afsteken.
Wat als het aan zijn moeder ligt niet gaat gebeuren.
Die zou vuurwerk liefst helemaal verbieden.

Het nieuwe plan in Nederland, legt Joris van de Kerkhof de Belgische luisteraars uit, is van 11 tot 1 “precies een uur vóór en een uur ná het ontkurken van het nieuwe jaar”.
Wat een mooie woordvondst, denk ik, dat ‘ontkurken’.
JvdK: “En dat kan, zie ik op een Belgische site, heel zachtjes.”

Nóóit aan de kurk draaien, legt een Vlaamse stem me uit.
Maar: aan de fles.
“Aha” zegt een andere man alsof hem groot nieuws gewaar wordt.
Het gaat over champagne.
Záchtjes draaien aan de fles en dan… gesis…
De Vlaming: “Ik noem dat … een sensuele zucht.”

JvdK: “Dat is dan de volgende Belgische situatie die in Nederland ingevoerd kan worden.
Nog veel te leren hier.”

Wat een mooi spelen met teksten en woorden en geluid.
Dat overgaan van het vuurwerk (dat we dus gelukkig niet hoorden) via praten erover naar de Vlaamse opening van de fles – ik zag het niet aankomen.
En ook wanneer ik het een tweede keer beluister laat ik me er weer aangenaam door verrassen.