Nu eindelijk echt een gehaktballetje erbij

Het is na 29 jaar de laatste dag van Bas van der Vlies (SGP) als Kamerlid.
Joris van de Kerkhof zwaait hem uit.

Pratend over het politieke verleden en – een beetje – over het heden.
Eigenlijk wil Van der Vlies dat niet, omdat hij zijn opvolger Van der Staaij niet voor de voeten wil lopen. Toch zegt hij wel iets. Over de PVV bv. Wat vindt de oude meester? Die vindt dat “de kiezers altijd gelijk hebben” en dat het “correct” is om met de PVV te *spreken*.

Knelpunten
Ziet hij “inhoudelijke knelpunten”? Op zo’n moment hoop ik dat de man breed uitpakt over racisme en verkettering enzo, maar hij mompelt wat over dat de PVV “allerlei dingen heeft geroepen” waaraan wetten en praktische bezwaren (verdragen) in de weg staan.
Verder vindt hij het politieke spel nog steeds “spannend”.

Vrouwen
“Was het de laatste jaren nog leuk in de Kamer” vraagt Joris van de Kerkhof
Het was “boeiend maar ook wel eens vermoeiend” en (zeghetnouman): de “hyperigheid”.
JvdK: “Was het ook een hype over uw partij en de vrouwen?”
Nee! Van der Vlies is resoluut. Dat was een toetssteen voor hoe de samenleving met minderheden omgaat. Waarbij de SGP de minderheid is.

God
“Ik ervaar mijn leven als door God geleid” zegt Van der Vlies een aantal keren.
“Simpeler kan ik het niet zeggen.”
Wanneer hij het over God heeft, klinkt hij eerst afwerend. Alsof hij denkt: dat begrijp jij toch niet.
Terwijl de verslaggever, heb ik de indruk uit zijn vragen, juist zijn best doet het wél te begrijpen. Aan het slot klinkt Van der Vlies meer ontspannen wanneer hij het heeft over dat hij in het leven staat: om “de God van de Bijbel te dienen”.
Waarbij hij “moet woekeren met de talenten die God gegeven heeft”.

Gehaktballetje erbij
Het aardigst vind ik wanneer mevrouw Van der Vlies in beeld/geluid komt.
Eerst met fragmenten uit de uitzending van Netwerk van een maand geleden. Over dat haar man er zo zelden wás. En soms zei hij dat hij thuis kwam eten en dan (vertelde de dochter) “maakte ze een sausje erbij en een gehaktballetje erbij” en dan belde hij dat hij toch niet kwam. “Dat was slikken maar weer, dat heeft ze echt veel gedaan.”
Mevrouw Van der Vlies is blij dat haar man nu meer thuis is. Maar het wordt ook wennen: vrijheid inleveren. Al hebben ze afgesproken dat elk doet wat die wil en dat ze alleen samen doen wat ze samen willen doen.
Veel geëmancipeerder kun je het niet hebben.